Ölüm mevsimi açıldı yine, kapınızı pencerenizi iyi örtün güzel insanlar!

Espri zekânın zekâtıdır diyordu bir can. Bu kadar zekâtla kesin Cennet’e gitmiştir diyerek mutlu oluyorum bugünlerde Defne adına. Melek gibi kaldı bir çoğumuzun aklında. Belki Hıncal Uluç’u yumuşatmadı ama ölüm melek yapıyor aslında insanı bir anda. Ev sahibin cenazene geliyor mesela, değişik birisi olmuş. Üç ay önceki kiranı yirmi gün geciktirdiğin için artık öfkeli değil sana. Hatta içten içe pişmanlık bile duyup, bunu bilen başka biri var mıydı diye sorguluyor kendini. Kimsenin bilip sorgulanmadığını bilse biraz rahatlayacak İlk kez üstünsün ona karşı. Ve helal olsun derken son kez bağırabiliyor sana. Kimse öfkeli olmuyor o an herhangi bir tavrına. Güzelleşiyorsun belki bir yerde. Gerçi güzelleşmek gibi kaygılarının bittiği yerde gelmiş oluyor ölüm ama güzelleşiyorsun işte. 

Apartmanımızın son yönetim kurulu toplantısında küfürler, hakaretlerle darp edilip görevden alındıktan bir hafta sonra kamyonun altında kalan eski yöneticimize kimse öfkeli değil mesela artık. Hatta kendisine yapılan darbenin öncüsü olan 8 numaradaki kiracı, apartmana onun adının verilmesini bile teklif etti. Onore edilsin diye. Yöneticinin artık onore edilmeyi umursamadığı bir anda, dün. 

Bir çeşit dokunulmazlık veriyor ölüm insana. Defne ile ilgili, Hıncal Uluç’un yazdıklarının neredeyse aynısını yazabilirdi bugün Hıncal Uluç’u eleştirenler. Eğer Defne o gece ölmeseydi. Onu çoğunun gözünde yargılanmaktan kurtardı ölüm. Çoğu ahlak zabıtasını izne çıkardı. 

Kim ölse üzülürüm ben. En çok da kendim için. Öyle ya, ölenin ne umurunda? Artık Kıvırcık Ali’nin yeni bestelerini dinleyemeyecek olan benim. Defne’nin programlarının yeni bölümlerini bekleyemeyecek olan. Ben kaybettim çünkü onu, o beni değil… Daha önemli öncelikleri var onların şu an. Ben kaybettim. 

Ölümün en korkunç yanı da budur bence. Kalanlar için artık asla eskisi gibi olmayacak bir hayat içermesi. Dolmayacak boşluklar… Ve elbette bir de geri dönüşünün olmaması, tek bir deneyim hakkının olması! Yoksa çekici bir tecrübe bile sayılabilir bence. Mesela o meşhur beyaz ışık rivayetini hep merak etmişimdir. 

Ölüm mevsimi açıldı yine bugünlerde. Ve güzel insanları önden buyur ediyor. Kapınızı pencerenizi iyi kapatın güzel insanlar. Siz zaten melek gibisiniz…