Ölüme yakın

Bir şarkıya sığacak kadar kısaydı

Hayat dediğimiz yolun başıyla sonu.

Belki ölüm belki de yaşamdı;

Belli olmadı ki hiç ruhumun sağı solu.

Düşmeye başlamadan görebilmekti güneşi.

En parlak zamanına denk getirene dek

Koşmaktı bir nefes boyu tutup yüreğini,

Sonunu görmemeyi dileyerek.

Toz pembeydi aşk,

Maviydi boğulduğum denizlerim,

Sarıya çalıyordu güneşle

İçinde uyuduğum derin gözlerin.

Karardı aşk,

Mavisinden eser kalmadı derinliklerin

ama, hala benimdi kirlettiğin kalbin.

Sustu ruhum,

Söndü günden güne bir balon gibi güneş,

Bir ben boğuldum zaten,

Bir de hayatım, hayallerime eş.