- Kategori
- Şiir
Ölümsüz ruh
Daralan ruhumla baş başayım
İçim kıyılıyor.. Gözlerim yorgun..
Ufka dalıp seni düşünmekten yorulan bu gözler..
Artık derin bir uçurum arar oldu..
At kendini! diyen sese doğru bakar oldu..
Artık güç, kuvvet adına bende bir şey kalmadı..
Kontrolden çıktı bu ruh!
Bu olana bitene daha fazla tahammülü kalmadı..
Önceleri tek seni düşünen, şimdi ölümle dost oldu..
Bak! Plan yapıyorlar..İnce bir hesaba daldılar..
Sanki karanlığın içinde korkarak yürüyen bir insanı andırıyor ‘’Ölüm’’.
O kadar çok korkmuş ki; almak istemiyor bu hazin ruhu..
Ve bak! Sana sesleniyor! Kurtar beni diye içinden haykırıyor!
Evet şahidim bütün bu olana bitene..
Şimdi karar ver! ..
Kimin yanındasın?
Acınacak durumda olan bu ‘’ölüm’’ün mü?
Yoksa zamanında senin için milyonlarca kez ölmüş olan bu zalim ruhun mu?