Ölümüne Sohpie

Bir beyaz kağıda herşey yazılabilir diye mırıldanıyordun o yağmurlu günde. Saat 3ü geçmemişti henüz. Nedensiz, tuhaf bir şekilde takılmıştı aklına. Gözgöze geldik sen devam ettin... Nerden bilecektin dimi gözlerin gözlerime takıldığında; yüreğimin sana kitlendiğini. Bütün hayatımı anlatacaktım sana osya; yaşadıklarımı, kaçırdıklarımı, pişmanlıklarımı, umudlarımı ve "belki" seninle yaşayacaklarımı...sahi sophie ne çok prova yapmıştım geceden; ve aynada ne çok benimdin. İlk defa orda doyuma ulaşmıştım sana. 

-haklısın ya. 

Belki olmamalıydı, bakmamalıydım gözlerine, çekmemeliydim seni içime ve belki; belki o yağmurda yağmamalıydı. AMA yine de umut işte...

 

Hem sonra düşünemedim seni, anımsayamadım sesini, dalamadım  gözlerine. uykusuz gecemde sabaha kadar kızamadım kendime. Pheh "ben ve kızmak" yine yapamayışımı sana anlatışımı: evet evet tamda paradoksun kendisiyim!

 

Sahi sophie kızacağım, bağıracagım, küfredeceğim nihayet kusacağımı düşündün mü? Düşünüp yine sarhoş ediyorsun beni dedin mi? Ve benim nirvanya yükseldiğimi gördün mü?

 

 Off düşler düşünceler beynimde birbirine çarpıp ruhumu acıtıyor. 

 

Neden ha neden seninle ayrılma ihtimalimin bile olmamamısı. hem limanlarda; giden gemilere iç geçirememek. Ah ne vardı ki 'gidecek' diyememek...

-limanlar olmasın deli-kanlı mı dedin?

Haklısın ya; gidenlere selam duralım mı o zman , dönemeyenlere, kaçanlara, bıkanlara, bütün sevda yürekli çocuklara selam diyelim mi?  Diyelim mi dostlar geç kaldınız ve bir daha haykıralım mı arkadaş erken geldiniz diye. Bak biz ne gittik nede kaldık diyelim mi? 

-diyelim de, geride yanan köprülere su taşır belki kalanlar.

 

Bencede sophie. Bencede  mualif olalım  kalanlara.  Anarşist olalım  yıkalım köprüleri sonra rejm edilelim. Çıkalım tanrının karşısına sorgulayalım gerçekleri!

  

bu arada Sophie her gelende hiç değişmediğini görüyorum sanki çok değiştiğinin kanıtı gibi. 

 

-ne sen miyim, yansıman mıyım? 

Yani şimdi güzelleştim mi, bütün günahlardan arınıp elleri ceplerinde ufak bir velet miyim, dünyaya savaş ilan edebilir miyim, bütün rejimleri yıkabilir miyim, sabah ezanında secdede ağlayabilir miyim? Sophie 

 

Off bütünüyle kendimi kaybettirdin yine bak! sıkışıyor ruhum küçücük bedenimde. Cam kırıklıkları saplandı göğsüme nefes alamıyorum. 

Bir şarkı mırıldansana... Sonu gel-me-(yen) bir şarkı. Bir dikişte içeyim yangın yeli gözlerini. Hem söylersen tanrı gelir sana evet evet o çok sevdiği koltuğunu bırakarak. Seni dinlemeye başlar hayretle ve soluk-soluğa bütün tanrıçalara haber salar. sen yükselmeye başlarsın o anda o ise geride...ve bütün iyi yürekli amcalar selam duracak sana... 

Sophie yine saçmaladım ben. Yine sarhoş olduğunu söyleme sakın! Bak çok oyaladım seni. Git ve yaşa hem ne zaman ölmek istersen seni bekliyorum yalnızlığımla...