Ömrüm

Ömrü yarıladık. Ne anladım bu hayattan deyip de dönüp bakınca;

Anladım, sevmek bir hediyedir. Birini seveceksen olduğu gibi seveceksin. Bozdun mu kimyasını ya o seni sevmekten vazgeçiyor ya da sen eskisi gibi sevemiyorsun onu.

Anladım, sevdiğinin mutlu olması için uğraşacaksın, mutluluk senin yanında olmasını gerektirmeyebilir (ki çoğu zaman da gerektirmez). Öyle zamanlarda kendine soracaksın, “ben onun mutlu olmasını mı istiyorum benimle olmasını mı?” Cevabını dürüstçe vereceksin ilk akla gelen cevap elbette ki “benimle mutlu olması” ama ya değilseyi hiç aklından çıkarmayacaksın.

Anladım yaptığın hiçbir şey boşa gitmez bu hayatta. Zamansız iyilik yaptığım da oldu, gereksiz iyilikler yapanlar da bana. Kazık da yedim elbette, şükür ki iyiliğim geçmemiş kimseden bir tane bile kazık yemişliğim yoktur.

Anladım, arkadaşları da olmalı insanın. Ama hayatta enaz bir “dost”un olmalı. Nedensiz koşup gelen. İnsanlar hakkında 3 kelime kullandım, severim, bilmiyorum, tanımıyorum. Severim dediklerim çevremdekilerdir, bilmiyorum dediklerim hiç tanışmadıklarım. Tanımıyorum dediklerimse tanıyamadığım için bir dönem boyunca içtiğimiz su ayrı gitmeyen insanlardır genellikle.

Anladım ömrünün her döneminde bir defteri olmalı insanın ya da ne bileyim şifreli bir klasörü belki. Kimseye anlatamayacağın bazı şeyler vardır her zaman kendine bile itiraf edemediğin. Oraya yazacaksın bunları, yazdıkça kendine daha iyi bakarsın çünkü kendi aynanı yaratırsın.

Anladım, Tanrı’yı seversen o da seni severmiş. Bazen daha güçlü olman için engeller koyar önüne, bazen varacağın yerin keyfini daha güzel sürmen için hendekler atlatır, lakin olmadık zamanlarda olmadık hediyeleri de bırakıverir kapı önüne.

Anladım cenneti Tanrı’nın bir kız çocuğuymuş. Ve bir erkeğe verilecek en güzel hediye nedensiz bir öpücükmüş.

Anladım vicdanı rahat olmalı insanın. Ölümü hiç unutmamalı. Bir gün hesap vereceksin kendine. Bir gün öleceksin, bunu hiç aklından çıkarmamalı insan. Bir gün hesap makamına çıkarsam şöyle demeyi düşünüyorum:
“bu dünyada ne kadar şey varsa hepsine bulaştım. Tadınca aldım her yasaktan ve fakat zarar vermedim hiç kimseye. Her yasağı , her günahı tattım. Ve madem bu dünyayı bir yaratan var, yarattıklarından tattım. Lakin yaradanın yarattığı dünyayı da hep keyifle sevdim, iddia edemem belki ama en çok seven de benimdir. Verdiğin hayat güzeldi her şeyiyle, bereket versin”

Ve Dünya ; bana yaşattıklarından dolayı ben sana teşekkür ederim, eminim daha güzel de olabilirdi ama sen de emin ol ki güzeldi yine de !