Ömür yetmez

İnsan ömrü, kimine göre kısa, kimine göre uzun, kimine göre yeterli, kimine göre, eh, idare eder. Kimi, erken gelmişim diye hayıflanır. Kimi, geç kalmışım diye dövünür.

Tanrının adaletinden, kimse memnun değil. Ama, bir şey var, kimse gitmek istemiyor. Yakınsalar da, dövünseler de, kimse gitmek istemiyor. Öte taraf korkutuyor. Zengini de, fakiri de, öte taraftan korkuyor. Herkes, Tanrının şefaatinden değil, gazabından korkuyor. Kimse cennetten emin değil. Merak ediyorum, ben garanti cennete giderim, diyebilen biri var mı acaba? Bu yüzden, ömür, cenneti garanti edebilmek için az. İnsanların, bir ayakları çukura girince uslanmaları işte bundan. Parası olanlar, biraz olsun rahatlamak için, hacı da oluyorlar.

Ama, korkunun cennete faydası yok. Mizansen olarak, lafın burasında salya, sümük ağlamam lazım, birileri öyle yaparak, şimdi ABDde, Cennetin kapısını aralamaya çalışıyor. Cennetin kapısı Amerikada mı yoksa. Sıkışan soluğu orada alıyor.

Tanrı, kainatı yarattıktan sonra, canlılara ömür dağıtıyormuş. Bir köşede, Mehmet Topuz Fenere mi gider, Beşiktaşa mı gider, muhabbetine dalan, insanoğlu en sona kalmış. Torbada kala, kala 25 yıl kalmış. İnsanoğlu demiş ki: Tanrım bu çok az. Bu bana yetmez. Tanrı demiş ki: Git öbürlerinden iste, kendi ömürlerinden sana verirlerse, ben kabul ederim. İnsanoğlunun karşısına önce bir eşek çıkmış. İnsan demiş ki: Eşek kardeş ömründen bana birkaç yıl verir misin? Eşek 25 yıl vermiş. Sonra karşısına çıkan bir köpekten de 25 yıl koparan insan, en son bir maymunla karşılaşmış. Maymun da ona 25 yıl vermiş. Tanrının huzuruna yeniden çıkan insan, olanları anlatmış. Tanrı demiş ki: Ömrün 100 yıl oldu. Bunun ilk 25 yılında, insan gibi yaşayacaksın. İkinci 25 yılında, eşek gibi çalışıp, didineceksin. Üçüncü 25 yılında, köpek gibi havlamaya başlayacaksın, çenen düşecek. Dördüncü 25 yılda ise, gören seni maymun sanacak.