Onun arabası var güzel mi güzel...

Nasıl bir tutkudur bu, bir araba altı üstü diyorsunuz, öyle değil işte bütünleşir mi insan arabasıyla, bu kadar sevgiyi hayatında ki başka bir kişiye verse, eminim karşıdaki kendinden geçerdi.

Her Pazar sabah erkenden yıkamaya götürür arabasını iç-dış, temizler, parlatır, ışıldatır, sanırım güneşin ışıkları arabaya, oda malum şahsın gözlerine yansıyor. Onu ilk tanıdığım da bana anlamsız geliyordu bir nesneye bu kadar değer vermesi, ama şimdilerde hiç de öyle değil, insanın bir tutkusu olmalı hayatta, bağlanmalı bir şeylere sıkıca, değer vermeli, öyle ki onsuz hayatın anlamı olmamalı…..

Bir çoğumuz bu değeri bir insana veririz ama ne kadar karşılık alırız. Sanırım onu da bu tutkuya iten kişilere verdiği değerin karşılığını alamaması, oysa bir arabadan ne bekleyebilirdi ki, ona verdiği her şey karşılıksızdı ve böyle mutlu ediyordu kendisini, başarıyordu da.

Bazen kıskanıyorum arabayı, bana o kadar masraf etse, bakım yapsa, dünya güzeli bir kız olurdum heralde. Kızıyor öyle deyince, sen anlamasın diyor, modifiye yapmış, şekil yapmış, marjinal olmuş, olsun ne yapalım diyorum ama içten içe bende beğeniyorum, şımarmasın diye çaktırmıyorum. Sanırım birgün bu şanslı araba satılırsa, dile gelir de benim burada kelimelerle anlatamadığım değerini gösterirse, sanırım kıskanmakta haklı olduğumu anlarsınız …