öyle ağırım ki kendime(!)

(* EDİP AKBAYRAM EŞLİĞİNDE OKUNACAK)

Öyle ağırım ki kendime ;

Hem fiziksel olarak hem de ruhen yani :)

Yaşadıklarımdan öğrendiğim öyle çok şey vardı ki unuttum hepsini şimdi.

Bunca yaşanandan sonra şimdi ben ; kendi ağırlığında ezilen, yaşadıklarından mutlu, yaşayamadıklarına özlemli, uzaklara sitemli, yarınlardan ve sevdiklerine olabilecek kötü şeylerden endişeli ama inadına ÜMİTLİ biriyim-bireyim işte…..

İyi mi bilemem ama ; anne , evlat, eş, arkadaş, dost, abla, kuzen, çalışan , vatandaşım…

Yüreğinde bolca sevgi olan nereye savuracağını bilemeyen ve hatta bu konuda savurgan biriyim….

Hayallerim var bir sürü …

Bir tanesi;

Şöyle yüksek bir tepede olmak var,

Çok yüksek olmasın ama yüksekten korkarım.

Kar yağmış olsun diz boyu, soğuk işlesin iliklerime dek…

Dumanlar çıksın burnumdan,

Uzakta bir yerlerde Sezen çalsın yavaşça,

Issız olayım, ıpıssız…

Karın çıtırtısıyla ayak sesleri geliversin kulağıma,

Gözlerimi kapatayım,

Sonra sen çıkagel,

Hiç beklemediğim ol sen,

Ama deli gibi sevineyim…………