Oyun

Her defasında aynı yerden başlıyorum. Sanki bir oyunda ilk bölümde takılıp kaldım. Aynı tipler, aynı yalanlar, aynı ilişkiler. Hep içimde taşıdığım acıda aynı, ismi değişiyor bir kaç ayda bir. Her yeni başlangıç yeni bir bitişin habercisi. Başka bir yol bulmalı bölümü geçmek için. En uygunu platonik olan galiba. Platonik aşk da geçemesemde inandırırım kendimi her bölümü geçtiğime.
..
Sokakda yürürken takılıyor gözüme masum görünüşlü canavar insanlar. Hayal ediyorum onları, kendimce rol veriyorum onlara aklımda. Kumanda ilk kez bende oluyor. Ben ne istersem onu yapıyorlar, ne dilersem onu söyletiyorum onlara. Bana hep güzel şeyler söylüyorlar mutlu ediyorlar beni. Sahtede olsa güzel acı vermeyen ilişkiler.
.
Gerçek hayatta yalan söylüyen çok, insanlar bir garip. Normal birilerini arıyorum gerçekten sevebilen, bulmak zor. Bulsamda her ilişki bir öncekinin kopyası ve enaz bir önceki kadar kötü bitiyor. İnsanlar benim verdiğim rolleri oynamıyor gerçekte, sanki hepsi anlaşmış beni bu oyunda yenmeye. Değişik birşeyler lazım bana. Belkide en iyisi hileli oynamaktır, platonik aşk bu oyunun hilesi..