Aşk ahengi doğurur, ahenk ise güzelliği yaratır

Aşk, ahenk ve güzellik; üçü birdir hayatta. Tüm hayatında, tüm yaradılışta aşk, doğru idrak ile ahenk kazanır, içselliğindeki ve dışsallığındaki güzelliği gözlemleyerek yaşamını güzelleştirir. Hayatında bu üçü olduktan sonra, aşk, ahenk ve güzellik tüm yaşamını tek bir kutsal mutluluğa dönüştürür.  

Güzellik, aşk ve ahenk gözlerden, kulaklardan önce kişinin kalbine hitap eder. Hayatta kişinin ruhuna direkt hitap eden tek şey aşk ve ahenkten gelen güzelliktir. Bunun için göze kulağa ihtiyaç yoktur, tek ihtiyacımız olan şey kalplerimizi açmaktır. O zaman bu ahenk, bu güzellik ruhlarımızı doldurur. Bunların haricinde gerçek olan başka hiçbir şey yoktur, çünkü sadece bunlar yaşamın doğasıdır. Bu doğanın olmadığı şeyler sadece bizi gerçeklikten uzaklaştıran dünyevi oyalamalardır.

Tüm erdemliklerimiz aşktan yapıldı, tüm kötü huylarımız da aşktan yoksun olduğumuz için. Bu demektir ki tüm olumsuzluklarımızı, yanlılarımızı ancak sevgiyi artırarak güzelliğe dönüştürebiliriz. Aşk bu dünyada kişinin hayatını ahenge dönüştürür, yukarıda ise huzura.

Güzelliğin de kendi başına hiçbir anlam yoktur. Hatta toplumlara, zamana ve mekâna göre görecelidir. Güzelliği gerçek güzellik yapan tek şey ahenktir. Güzelliğin asıl anlamı aşktan gelen ahengin yarattığı şeydir. Renklerin ahengi, resmin ahengi, noktanın ahengi, bir kelime, düşünce ya da bir his… Güzellik; kalpten gelen her şeyde, aşkın olduğu her yerdedir…

Tablodaki Güzel

Her şey yerinde güzel,

Olmamış meyve dalından,

Koparılır mı hiç yavru, ana kucağından

Her şey yerinde güzel,

Vakti gelen ergen, çıkınca diyarı keşfe

Işık olur yoluna gönlündeki gazel

Kimdir ressamın kalbinde yatan güzel;

Tuvale koyduğu, fırçasındaki esmer

Her şey yerinde güzel

Bu Evren, koca bir şaheser

Her şey içinde güzel,

Her şey, Sen’inle (Aşk’la) güzel

Ç.M.

Sonbaharın renkleri

Çalıyor saçları kızıla bu sonbahar da

Yeni yıkanmış, Nergis kokuyor her yağmurda

Gözlerinin yeşili de dönmüş sanki elaya

Mahçup, düşürmüş bakışlarını toprağa

Örtmüş güneş sarısı, sümbül moru bir şal çıplak omzuna

Bırakmış kendini rüzgârın dalgasına

Hayatımı renklendirdin bir bakışta

Sonra savrulup gittin Poyrazla

Beklesem, yine gelir misin bir başka bahara?

Ç.M.

Huzurun Sesi

Ne ararsın huzuru orda burda

Huzur; nefes aldığın anda.

Kulağını ver, tüm seslerin sessizliğine,

Varoluşun hafifliğini anlatır içinde.

Hepsini olduğu gibi kabullenirsen,

Geriye huzur esintisi kalır, özgürlüğünde.

Ç.M.

Çağla Meydan