Özgürleşme

Kendimizi özgürleştirmek, kızgınlıklarımızın uçup gitmesinre izin vermek kolay değildir. Ansızın ve haince yaralayanları bağışlamak zordur. Bağışlamayınca zihnimizi kirletirler. Acaba zihnimizdeki kirlenmişlikleri nasıl ve nerede yıkamalıyız? Kolay mı? Öyle hiç de kolay değil özgürleşmek bu kirlenmişliklerden, yolumuza çıkıp , canımızı yakanları affetmek hiç kolay değil...

Öfkemizin esiri olmak, kırgınlıklarımızı unutamamak, nafile duygulardır ama herkesle aynı kefeye konulup, çürük elmaların seni çürütmesine izin vermek kolay değildir çünkü bazı durumlardaki tepkilerimiz bizi biz yapar.Kızsak da, küssek te biz olmamızı sağlar. Bizde en çok düğümlenenen çok değersizlik mi, sevgisizlik mi, hainlik midir?

Zihnimizde hep aynı plak dönüyor ise dönüp kendimize bakalım. Hangi acı olursa olsun ve nedenleri ne olursa olsun kendimize zaman tanımalı, ruhumuz ve zihnimizin yavaş yavaş tamir olmasına izin vermeliyiz. Kendi şarkımızı aramalıyız belkide. Yaşama direnci ve umudu hep kalmalı. Ruhumuzdaki küçükadımları önemseyip, affetmeyi öğrenmeliyiz...