Özgürlük...

Her zaman söylenir ya hani 18 yaşına girdin mi özgürsündür. Tamamıyla yalan çünkü hala ailenle yaşıyorsan ve ekonomik açıdan hala onlara bağlıysan, özgür değilsin. İnsan kendi ekonomisini kendi kazanmaya başladığı zamanda özgür değildir… Evli ise o paranın bir ortağı vardır, eşi.
Neyse ekonomi bir yana insan kendi iradesinde pek bir şey yapamıyorsa özgür değildir. Bazen canın bir şey yapmak ister. Ya ailem ne der, peki çevre bu konu da ne düşünür, sevgilin varsa o ne der diye kafa yormaya başlarsın… Ve maalesef bunları düşünürken bir bakmışın istediğini yapamıyorsun. İstediğini yapamamakla birlikte sen sen olmaktan çıkıyorsun. Başkalarının görmek istediği sen oluyorsun. Daha sonra şöyle bir duruyorsun ve düşünüyorsun iç sesin sana bağırıyor; “ne yapıyorsun sen?” diye… İşte o zaman bir saniye bu ben, ben değilim demeye başlıyorsun.
Bazen gerçek ben nerdeyim ve nasılım çok merak ediyorum. Deli dolu ağzının ayarı olmayan… Kimi zaman pot kıran, kimi zaman sempatik şirin bir kız… Yeri geldiğinde hakkını arayan… Aslında ben neyim ve ben kimim?
İnsanım hata yapıyorum, hata yaparak yaşamayı öğreniyorum. Yaşamayı öğrenirken etrafımı kırıyorum, üzüyorum. Ama yaşıyorum. Henüz çok genç olmama rağmen kendime sınırlar koymak durumunda kalıyorum. Esas sorun bu zannediyorum. Kendi kendime koyduğum sınırlar… Biraz rahat olup oluruna bırakamıyorum olayları… Zamanla her şey değişiyor… Kim bilir ilerde bu yazdıklarıma ne kadar güleceğim?