özlemek

Güneş sessizce dönerken misafir geldiği diyardan sessizce yanar evin ışıkları tek tek. Sokaklar tozlarını savurmaktan vazgçer evine koşan insanları izlerken. Göğe doğru yükselen apartmanların ışıkları teker teker yanmaya başlar. Bir tane sigara yakar sessizce izlerim ışıkları. Tıpkı icerisinde yaşayanlar gibi çeşit çeşittir onların da renkleri.

Bakarım yağmurun da pencereye vuruşuyla pencereden. Her evde farklı umutlar, sevinçler, hayaller, olaylar yaşlar ve yaşamlar. izlerim sıcacık ve kalabalık evimi. Kocaman yemek masasındaki kalbalığı. Yemeğin ardından sıcacık mis gibi Türk kahvesinin kokusunu. Babamın sanat müziğini efkarla dinleyişini ve muzip kuşumuzun babamın bu zevkini katledip deli gibi ötüşünü özlerim. Üşüyerek yerlere basmayı ve sıcacık odada halıya basarak yürümeyi özlerim. Sıcacık evimi özlerim. Derin bir nefes doldururum ciğerime ve yeniden bakarım ışıklara. Hızlanan yağmurla beraber artar özlemlerim. özlerim yine deli gibi sevdiğim herseyimi. Uzaktır yollar hep vardı aramızda. Her evin yanan ışığı gibi bizim küçük evimizi deözlerim. Mutluluğu, yanyana nefesimizi hissetmeyi özlerim. Korku filminden deli gibi korkmayı ve Cem yılmaz da kahkahalarla gülmeyi özlerim. Son sigaryı kapma yarışını ve meyveleri soyarak yemeyi özlerim. Seni özlerim ve senin yanın da mutlu kendimi benliğimi özlerim. Tanrıya şükrederimmözlediklerimi ve mutluluğumu anarım yeniden. Bakarım tekrar tekrar pencereden ve özlerim işte... Şükürler olsun ki özlediğim ve cok sevdiğim ve sevildiğim için.......