Özür diliyorum senden

Defalarca ardından bağırdım avazım, çıktığı kadar duymadın ki beni vefasız. Topraklara sürdüm yüzümü, aradım gece gündüz izini bulamadım.

Avuntu için ıssız sokaklarda dağlarda yaylalarda yattım, hep seni aradım. Bakışlarını aradım yaylalarda bir çiçeğin yaprağında buldum, bir güneşin batışında buldum kahır oldum sana ulaşamadım.

Kayıp bir çocuk gibi dünyadan kayboldum, belki çıkar gelirsin diye aylarca mağaralarda yaşadım sensiz, yine bulamadım. Beni kovan sen, senin peşinde deliler gibi koşan yine ben. Suçum seni sevmekti az da kıskanmaktı, biliyorum hatalıyım ileri gittim ama sen beni sonsuzluk gibi terk ettin de gittin.

Ne olur çık gel bir sabah serinliğinde yeni doğan güneş gibi gülüşün ile aklında çıkan beni bu densiz kıskanç sevgilini kucakla..

Özür dilerim senden, seni anlatan binlerce şiirler yazdım şimdi terk edilmiş köşelerde benim gibi seni bekliyor. Tut ki lal olan dilim o son sözü söylemedi ve koşarak gelen baharlar gibi gel gönül bahçemde papatyalar gibi aç yeniden.

Mehmet Aluç