Papatyaca gülmece

Elif & Selçuk

3. BÖLÜM

Elif elinde evlilik cüzdanı mutluluktan ne yapacağını bilmez halde…

Annesini arar telefon kulübesinden…

E.A: Elif, kızım.

E: Anneciğim… Hii…Hİi...

E.A: Kızım. Çok mutlu geliyor sesin. Ne oldu?

E: Ah… Tahmin bile edemezsin anneciğim.

O sırada Selçuk’un annesi inmektedir merdivenlerden.

E: Biz Selçuk ile evlendik.

Elif’in annesi bir çığlık atar.

E.A: Neee? Selçuk ile evlendiniz mi?

S:A: Ne? Selçuk ile Elif mi evlenmiş? Aman Allah’ım. Selçuk ne yaptın sen?

Elif’in annesi yarı baygın sandalyeye oturan Selçuk’un annesine bakar tepeden.

E:S: Aferin kız. Demek sonunda bağladın işi. Süleyman olmadı Selçuk oldu. Helal olsun kız. Kayınvaliden müjdeli haberi alınca düştü bayıldı. İnsani görevimi yapıp soğan koklatayım garibe. Ah benim vicdanlı yüreğim, ah. Dönüp de arkamı gidemiyorum işte. Ne de olsa bunca yıldır onların mutfağında çalışıyorum. Aldığımız maaşlar gözümüze durur valla. Hadi görüşürüz. Hayırlı uğurlu olsun yavrum... Allah bir yastıkta kocatsın.

NOT:

E.A: Elif’in annesi

S.A: Selçuk’un annesi

………………………