Pazara kaç var?

Merhaba sevgili günlük, bende anlatıyorum işte sana herşeyimi. Herkesin bir derdi var. Dünya da bu kadar dert varken, sanki bir tek benim derdim önemliymiş gibi utanmadan anlatıyorum birde. Hayatın beni yorduğu günlerdeyim. Bu yüzden de hemen bitsin istiyorum bu hafta.

Sizde çocuğuyla birlikte gün sayanlardan mısınız ben gibi? Biz hergün minik fare ile gün sayıyoruz pazara kaç var? diye. Kalbimi ve aklımı minik farede bırakarak, öpe okşaya, koklaya koklaya çıkıyorum her sabah evimden. Ne zaman akşam olacak, ne zaman pazar günü gelecek diye bekliyoruz oğlumla.

Çalışmak zorunda olmak bazen çok üzüyor beni. Sabah minik fareyi öylece yatak da bırakıp, işe gitmek için yola koyulmak. Gün içinde neleri yaptığını görememek, onu kreş çıkışı alamamak üzüyor beni.

Geçenlerde erken uyandı. 'Anneee bak işte, sen gitmeden uyandım' dedi. Sabah mahmurluğunun arasındayken bile gözleri parlıyordu. İlk sorusu 'Anne bugün kreş var mı?' oldu. 'Var anneciğim, bende şimdi işe gideceğim' dediğimde 'Olsun anne hadi kahvaltı yapalım' demez mi? Durumu kabullenmenin bilğiçliğinde, hayran kalmamak elde değil. Kahvaltı yapmak değil aslında derdi. Asıl derdi;

Sabah uyandığında annesini yanında görmek ve birazcık olsun zaman geçirmek.

Bazen de 'Anne hep akşam oluyor, hiç gündüz olmuyor' diyor. Sonradan düşündüğümde o gündüzleri hep kreşte, bense işteyim. Ben eve gidince de hava kararmış oluyor. Çocuğum gündüzü göremediği zaman da sinirleniyor ve isyan ediyor.

Zor şey çalışan anne olmak. Gerçekten zor şey.

Bugün sabah, teleşla servise yetişmeye çalışırken uyandı. Anne bugün kreş var mı? diye sordu. Bugün kreş var deyince de Pazara kaç var? dedi. Gelde üzülme şimdi. Minik fare, hafta sonuna kadar gün sayar pazara kaç kaldı diye. Cumartesi günüde çalıştığım için, pazarı getirmenin derdinde oluruz hep. Olur da beni yanında uyurken gördüğü zaman, 'Anne bugün pazar' diye bağırır. Canım oğluma akşamdan ertesi gün kreş olduğunu hatırlattığım da ' Tamam anne ağlamak zırlamak falan yok demi' der.

Yok anneciğim ağlamak yok.

Biliyorum ki, onun geleceği için çalışmak zorundayım. Fakat bazen öyle zamanlar oluyor ki sizde hayatı anlamak istemiyorsunuz. Zamanla, zamanla herşey daha güzel olacak diye düşünmekten başka çarem kalmazken, şimdi bende soruyorum bu hafta kendime hep aynı soruyu, Pazara kaç var?

Sevgilerimle...