Penceredeki kedi

Kedi pencerenin kenarında uyumayı pek sever. Bir tarafında ev kedisi olduğunun güvencesini duyacağı evin diğer tarafta da açık havayı hissedeceği dışarısının olmasını istediği için en güzel yer pencere kenarıdır.

Orhan Veli
“ Pencere, en iyisi pencere;
Geçen kuşları görürsün hiç olmazsa;
Dört duvarı göreceğine ”

demiş İçerde şiirinde özgürlüğün güzelliğini anlatırken. Kediler yalnızca kendilerini özgür hissetmek için durmuyorlardır orada, uçan kuşları seyrediyorlardır pencereden, ağızlarının suları akarak. Bir kedimiz vardı adı Susam, balkonda kuşları gördüğünde ağzı, çenesi titremeye başlardı. Onları avlamak için her yolu denerdi. Birgün balkondan atlayacak diye korkardım.

Penceredeki kedileri ne zaman görsem hep uyudukları için fotoğraflar hep uykuda olmasın diye piss piss diye çağırıyorum. Bu sesi duyduklarında kedilerin, ne kadar derin uykuda olurlarsa olsunlar uyanacaklarını biliyorum. Bu fotoğrafları biraz bencilce çektiğimi itiraf ediyorum. Değişik fotoğraflar çekme uğruna kedilerin güzel uykularını defalarca böldüm. Şunu da bilmenizi isterim, kediler oynadıkları bu uyanık kedi rolünün karşılığını da birkaç balık kafası olarak aldılar. Balıkları yerken çok mutluydular.

Ne de güzel uyuyorlar pencerede, ayaklarını, kuyruklarını aşağıya doğru sarkıtmışlar, demir parmaklıklara güvenerek düşme korkuları da yok. Pencere kenarında uyuyan bir kedi olmak geliyor insanın içinden.