Pişmaniye

Dün, ondört yıllık dostum Dr. Serdar arkadaş'ıma bayram ziyareti için İzmit'teydim.
Çok güzel ağırlandım sevgili eşi ile birlikte, herzaman olduğu gibi...
İki tatlı kızları, bayram şekerleri gibiydiler...
Mutlu aile tablosunu gördükce depreşmedi değil yalnızlık duygularım...
Birliktelik süreci içinde evliliğim için önerisi oldu arkadaşımın, ama ben adam olmam.
İdealime yenik düştüm.
Yine hayır, yine hayır...
Hiç taviz veremediğim idealim, evlilik'tir.

Serdar'dan, İzmit Büyük Belediye Başkanlığına bağlı bir beldede, bir siyasi partiden aday olması istenmektedir.
Umarım başarılı olur, yürekten destekliyorum.

Parti merkezinde bayramlaşma trafiğini gözlemleme fırsatım oldu.
Siyaset içinde hiç olmak istemeyen ve siyasi eleştirmelerden de zevk duyan biri olarak Türkiyedeki siyasi parti merkezlerinin sadece insanların uğrak yeri olduğunu düşünmeye başladım.
Ülke değişimi süreci paralelinde siyaset'in kavramlarının de değiştiğini gözlemledim.
O yüzdendir ki, yaşamım boyunca bir kez seçmen sandığına gitmişimdir..
Oysa, aynı zamanda siyaset arenası, sosyal bir etkinlik alanı olduğunu bildiğim halde, hep soğuk gelmiştir o mekanlar, dün olduğu gibi...

Aynı düşünceleri paylaşıp, düşünceleri uygulamak adına birlikte verilen demokratik savaşlar, insanı mutlu ettiğini biliyorum, ama henüz ülkede öyle bir siyaset olgunluğuna ulaşılmadığını düşünüyorum.

Pişmaniye harikaydı :)