Polis, kendi çöplüğünde öter!

Şimdi efendim tüm polisler elbet böyle değildir. Ama geneli böyledir.

Cumartesi sabahtan çıktım öğleden sonra eve geldim. Gelemiyorum daha doğrusu, evimin çaprazındaki sokak başındaki Özel Polikliniğin bilmem kaçıncı açılışı yapılıyor.

Ortalıkta bol polis, siyah renk araba, kırmızı plaka, bakımlı kadınlar, takımlı erkekler var!

Az değilim hani, köşeye siyah arabanın önüne sırf hinlik! olsun diye arabamı park ediyorum. Arka sokağa gidebilirim, iki tur atabilirim. Park ediyorum ama, göz gezdiriyorum biryandan bakalım kim gelecek diye.

Yanılmamışım.!!

Bir polisle göz göze geldik.Ben bi daha baktım o bi daha bakıyor.Yaklaştı yaklaştı…

Ben de az değilim hani, “TEPKİYİ ÖLÇMEK HİSSİ” almış başını gidiyor.

“ARABAYI ÇEKİN BAYAN BURADAN” yüksek sesle söylendiğini anlayın diye büyük harfle yazdım.

“Ama bir dakika, evim burası, sokağım burası, şu evde oturuyorum , nereye parkedeyim” Entel dantel hallerinde gülüyorum.Bakıyorum ne olacak diye.

“OLMAZ DEDiK YA, NERE PARKEDERSEN ET, AL ARABAYI HADİ, BURAYA PARKEDEMEZSİNİZ DİYORUM SİZE!!” el kol hareketleri artmış bir vaziyette .Diğer kalabalıkta bizi izlemeye başlayınca ben;

“tamam abicim, tamam gidiyoruuuuum” diye zoraki gülümsemeyle ayrılıyorum oradan.

Bu birinci vaka, bunu düşünürken bir yıl önce yaşadığım kara mizah, trajedi komik olay geldi aklıma.

Teyzem yürüme engelli.Bir gün işimiz düştü çarşıya gittik.

Bankaya en yakın ana cadde ama gidiş yönünde arabalar parketmiş vaziyette.

Bende bir yer buldum park etmeye çalışıyorum.

“BAYAN PARKETMEYİN BAYAN GİDİN DURMAYIN”

“Teyze bana mı söylüyor bunlar” diyorum.

Kafamı çeviriyorum polis oto’su.

İniyorum arabadan. Teyzem arabadan sesleniyor.”Evladım ben sakatım, o yüzden parkediyor”

Şoförün yanındaki teyzemle konuşuyor ama ne konuşuyorlar farkında değilim.

Şoför polise eğilip “Bakın, fazla değil hemen çıkacağız bir imza işi var. Teyzem yürüme engelli o yüzden, yoksa hemen gideceğim”

Polis ne yapsa iyidir sizce?

Elinde megafon “52 FF… PARK YASAK, PARK YASAK, DURMAYIN PARKETMEYİN” diye yüzüme doğru hem bakıyor, hem konuşuyor.Bütün cadde duydu.

Yüzümde kocaman gülümseme, şaşkınlık, öyle kalakaldım. Kahkaha atıyorum sinirden.

Teyzem yurtdışında yaşadığından birde üstüne oradaki polisin tutum ve davranışını anlatınca; iyice abuklaştım! “Değil park ettirmemek, kendi arabaları ile götürürler, karşıdan karşıya geçmemiz için trafiği durdururlar”

Karamizah, Kamera şakası gibi.

<ı>“Polisin kibar, saygılı, ilgili, sağduyulu, anlayışlı olanını severim”

<ı>

<ı>Ama henüz görmedim. Duymadım, şahit olmadım.

<ı>

<ı>Bütün bunları yazıyor olmamın nedeni ise, son zamanlarda polis vaka’larının artmış olması.

<ı>

<ı>Medya abartmıyor onu biliyorum.

<ı>

<ı>Polisin sadece mesleği var! Polis kıyafetini çıkarttığı an’dan itibaren; ete, kemiğe, sana, bana bürünüyor.Bizim gibi sıradan insan sıfatını kazanıyor.

<ı>

<ı>Aşağılamak, yüksek sesle ifade etmek, darp, vurmak, kırmak; Polis mesleğinin ne vizyonu olabilir ne misyonu.

Mesela diyelim ki, kendinizi ifade etmekte aciz kaldınız, siz de sesinizi yükselttiniz.Yandınız.Bağırmak onlara mahsus çünkü!

<ı>

<ı>Horoz kendi çöplüğünde öter! misali; Polis” Kendi çöplüğünde ötüyor”

<ı>

<ı>Olan masum vatandaşa, halka , her şeyden önce “İNSAN ONURU” na, kaybedilen "CAN" a oluyor.

<ı>
Haliyle 162 yıllık Polis Teşkilatı da ne yazık ki "güvenililirliğini" kaybediyor.

Tamam, insana bir mesleği öğretebilirsiniz! İyi atış yapabilir, iyi bir nöbet tutabilir.İyi bir narkotikçi, emniyetçi, teşkilatçı, trafikçi vb. olabilir.

Ama insani yönünü bir yana bıraktığınızda!

<ı>Hiçbir şey öğretmemiş, öğrenmemiş olursunuz.

Resim:www.pa.edu.tr