Pusudaki yalnızlığım

Karanlık şehrin,
çocuksu masum yüzleriyle tanıştığım gecelerimde,
pusuda ki yalnızlığım aklıma gelir nedense...
ne_den_siz_ce
gülümserim her seferinde,
ardından
ardımda kalanlar için,
derin bir iç çekiş vardır
boşalan ciğerlerime gitsin diye.
ve bekleyen
ne ölümdür beni ardımda bırakıpta gidilen için
ne de,
zamansız anlarımda çığlık çığlığa bağırmama sebep olan pusuda ki yalnızlığım...
Yaşanmış geçmişimin izlerini yok etme sevdam,
yaşadığım allı pullu sevda masallarımın yanına uğramaz bilirim
bilmesine de,
her seferinde aynı girdabın içinde kaybolma tutsaklığım
bir önceki kurtuluşumun sevincini boğazımda düğümlemiştir çoktan.
Hep yağmurlu günlerde yaşanır nedense en güzel aşklar
en güzel sonlar
ya hüzne yardımcı olur
ya da mutluluğa
hani deriz ya hep sevinçten ağlıyor diye
işte o misal
en güzel başlangıç ve bitişlerde ki
öykünün kahramanıdır gökyüzünde ki seranat...

bana yalan söylediler
bana yalan söylediler
kaderden bahsetmediler....