Rağmen, ya ben bu kelimeyi duymaktan bıktım usandım

Rağmen ya ben bu kelimeyi duymaktan bıktım usandım. Rağmen kelimesine karşı bir alarji oluştu bende. Ben görme engelliyim. Her işimi kendim yapmaya çalışıyorum. Herkesin ilgi ihtiyaç ve beklentileri farklıdır. Güçlü ve zayıf yönlerimiz vardır. Kendimizi hangi konuda gelişirmişsek o konuda uzmanlaşır ve başarılı oluruz. Bunun körlükle engellerle hiç bir alakası yoktur. Aslında engelline rağmen körlüğüne rağmen demektense size rağmen bu işleri yapabiliyorum demek en güzelidir. Her çocuk ve engelli çocuklar yaşına cinsiyetine ve ihtiyaçlarına göre bir eğitim alsa fırsat verilse istediği her işi yapar. Ama ön yargıları koyan kim önce aileler sonra toplum. Görmüyor ama neler yapıyor. Bilgisayar kullanıyor. Hem de bizden iyi bilgisayar kullanıyor. İyi de o zaman niye adama iş vermiyorsunuz, fırsat tanımıyorsunuz. İçimizde birçok yetenekli arkadaşımız var size rağmen umutlarını yitirmedi yahu biz her yerde kendimizi ispatlamak zorunda mıyız? Yolda gidersin nasıl gidiyor. Elindeki ne, nereye gidiyorsun? o kadar çok sorunla ve soruyla karşılaşıyoruz ki bazen bir dağ başında hayvanlarla beraber yaşamayı istiyorum. Yeter ya günde bin tane soruyla yoldan geçen adamlarla muhatap olmak zorunda mıyız? Biz engellimize rağmen değil inadına size rağmen ön yargılarınıza rağmen başarılıyız ve mücadelemizden vazgeçmiyoruz.

Salih Arıkan

Kaynak

https://beyazayizmirhaberler.blogspot.com.tr/2017/03/ragmen.html