- Kategori
- Güncel
Ramazan bana ne hatırlatıyor?
O Ramazanlar Geri Gelir mi?
Ramazan denince aklıma iftarda bütün aile bireylerinin bir arada olduğu, sıklıkla komşularımızla paylaştığımız, ilk lokmanın heyecanıyla yanıp tutuştuğumuz; sahurda uyku mu yemek mi çelişkisini yaşadığımız anlar gelmiyor artık…
1970’li yılların başında yatılı okulda, yasak olmasına rağmen büyük bir keyifle tuttuğumuz kaçak oruçları çoktan unuttum…
Muzipliklerimizi de anımsamıyorum. Halamda kaldığım ramazan gecelerinde sahura kalkar, ama ertesi gün öğlen olmadan “iftar açardım.” O kadar dikkatli olduğum halde bir gün halam orucumu bozmakla suçlamıştı da, ne kadar yemin ettiysem inandıramamıştım. Oruç bozduğumu rüyasında görmüş. Rüyasına inandı, bana inanmadı rahmetli…
Camiye koşmayı iple çektiğimiz bayram sabahının bir an önce gelmesini de düşleyemiyorum…
Ramazanlarımızı çaldılar bizden…
Ramazan denince aklıma, sigara içen veya yemek yiyenleri marizlemek için 1970'li yılların sonuna doğru Fatih Fevzi Paşa Caddesinde devriye gezen AkGençler (Sonradan partileştiler.) geliyor.
Ya da oruç tutmadığı için dayak yiyen hatta öldürülen üniversiteliler...
1990’lı yıllardan itibaren gösteriş meraklısı zenginlerin, fakir semtlerde dağıttıkları yardım malzemelerinin yağmalanışını izlerken ne büyük sevap işlediklerine gerçekten inanıp inanmadığını düşünür oldum…
2000'li yıllardaki ramazanlar ise sonradan görmelerin beş yıldızlı otellerde televizyon kameraları önünde sadece kendilerinden olanlara verdiği lüks iftar yemeklerini… Lüks arabaları, pahalı giysileri, markalı başörtüleri ve çantalarıyla yine kameralar eşliğinde yoksul evlerde sözümona iftar açmaya giden politikacı eşlerini anımsatıyor bana.
Gelecek seneden itibaren ise, hazırladıkları anayasaya evet oyu toplamak için, davet edildiği her iftarda oruç açmayı bekleyenlere öfke hitabetleri yapan, her kesimden insana kızan, bağıran ve öfke kusan, askeriye ve yargıdan sonra camiye ve ibadete de siyaset bulaştırmakta bir beis görmeyen, hatta sınır tanımayan bir politikacıyı hatırıma getireceğim.
Ramazan o eski o ulvi dayanışma duygularını, huzuru ve hoşgörüyü; dini inancı ne olursa olsun herkese sevgiyle bakan insanları çağrıştırmıyor artık. Görgüsüzlük, eğitimsizlik, sonradan görmelik ve hoşgörüsüzlük arttıkça ramazanın tadı her geçen sene daha da bozulacak. Gün gelecek bu günleri de arayacağımızdan korkuyorum.
Çaldığınız çocukluğumuzdan ve gençliğimizden vazgeçtim, ramazanımızı iade edin bari…
1970’li yılların başında yatılı okulda, yasak olmasına rağmen büyük bir keyifle tuttuğumuz kaçak oruçları çoktan unuttum…
Muzipliklerimizi de anımsamıyorum. Halamda kaldığım ramazan gecelerinde sahura kalkar, ama ertesi gün öğlen olmadan “iftar açardım.” O kadar dikkatli olduğum halde bir gün halam orucumu bozmakla suçlamıştı da, ne kadar yemin ettiysem inandıramamıştım. Oruç bozduğumu rüyasında görmüş. Rüyasına inandı, bana inanmadı rahmetli…
Camiye koşmayı iple çektiğimiz bayram sabahının bir an önce gelmesini de düşleyemiyorum…
Ramazanlarımızı çaldılar bizden…
Ramazan denince aklıma, sigara içen veya yemek yiyenleri marizlemek için 1970'li yılların sonuna doğru Fatih Fevzi Paşa Caddesinde devriye gezen AkGençler (Sonradan partileştiler.) geliyor.
Ya da oruç tutmadığı için dayak yiyen hatta öldürülen üniversiteliler...
1990’lı yıllardan itibaren gösteriş meraklısı zenginlerin, fakir semtlerde dağıttıkları yardım malzemelerinin yağmalanışını izlerken ne büyük sevap işlediklerine gerçekten inanıp inanmadığını düşünür oldum…
2000'li yıllardaki ramazanlar ise sonradan görmelerin beş yıldızlı otellerde televizyon kameraları önünde sadece kendilerinden olanlara verdiği lüks iftar yemeklerini… Lüks arabaları, pahalı giysileri, markalı başörtüleri ve çantalarıyla yine kameralar eşliğinde yoksul evlerde sözümona iftar açmaya giden politikacı eşlerini anımsatıyor bana.
Gelecek seneden itibaren ise, hazırladıkları anayasaya evet oyu toplamak için, davet edildiği her iftarda oruç açmayı bekleyenlere öfke hitabetleri yapan, her kesimden insana kızan, bağıran ve öfke kusan, askeriye ve yargıdan sonra camiye ve ibadete de siyaset bulaştırmakta bir beis görmeyen, hatta sınır tanımayan bir politikacıyı hatırıma getireceğim.
Ramazan o eski o ulvi dayanışma duygularını, huzuru ve hoşgörüyü; dini inancı ne olursa olsun herkese sevgiyle bakan insanları çağrıştırmıyor artık. Görgüsüzlük, eğitimsizlik, sonradan görmelik ve hoşgörüsüzlük arttıkça ramazanın tadı her geçen sene daha da bozulacak. Gün gelecek bu günleri de arayacağımızdan korkuyorum.
Çaldığınız çocukluğumuzdan ve gençliğimizden vazgeçtim, ramazanımızı iade edin bari…
- Toplam blog
- : 173
- : 2173
- Kayıt tarihi
- : 03.10.07
1958 Trabzon doğumlu. Darüşşafaka Lisesi ve M.Ü. Siyasal Bilimler Fakültesi mezunu. Yazdığı kitapla..