Ramazan pidesi ile imtihanım

Hani ya yine  taş devri dönemine gittin diyeceksiniz,  ama öyle… Nedir yani… Resmi bayramlarda gazeteler çıkmazdı, Ramazan’ın haricinde pideler.

 Nasıl da özlerdik Ramazan eşittir susamlı pide. Pide eşittir Ramazan…

Şimdi öylemi ya? dönüp bakasımız  gelmiyor mübareğe… Allah'ın gücüne gitmesin bunu aşağılamak amacıyla söylemiyorum. Artık onun tadı da kaçtı. Her an elimizin altında, canın çektiğinde al ye…Sonrasında da Ramazan ayının boynu bükük kalsın. İçim acıyor kaybolan geleneklere…

Bakın Yahudilere, bakın hristiyanlara hiçbir geleneklerinden vazgeçmediler…

 Hayır dini topluluklardan örnek vermek beni biraz rahatsız etti. Toplumlara bakmak lazım. Bakınız 21. Yüzyılda ilk aklıma gelen Japon halkının kutlamaları. Çay seremonisi, çiçek seremonisi, daha  neler, neler.

Biz bir pidenin Ramazan ayında çıkmasına sahip çıkamadık. Gözümüz doydu yıl boyu.

Pide ile Gazeteyi bir araya getiren de ben oluyorumdur tabiiki de…

Resmi tatillerde hiçbir gazete çıkmazdı. Yazarlar da dinlenirdi. Halkta gazeteden; onun, bunun haberinden uzak tatillerini geçirirdi. He, yıldız şimdi her yer haber diyecekseniz; lütfen demeyin.

Anlatmak istediğim öteden beridir gelen geleneklere sahip çıkmayışımız.

Şimdi aklıma geldi buraya kadar okuyanların aklına andımız da gelmiştir mutlaka.

Lakin ve  amma velakin, pidenin böyle  uluorta oluşu beni üzüyor.

Geçen sene pideyi o kadar az yedim ki, genelinde yediğim tam buğday ekmeğiydi.

Vay be sağlıklılaştırılmış yıldız diyeceksiniz.

Biz küçükken ramazan gelsin pide yiyelim derdik.

Köydeyken de her zaman pidemizi alamazdık. Hele ki misafir gelirken getirdiği pideler yok mu?

O zamanlar bırakın sıcak pideyi, biz bir ki gün onun bayatına bile taklalar atardık.

Şimdi öyle mi ya…

Hay bin kunduz böyle modernleşmeye!