Referanduma giderken

Referanduma yaklaştıkça meydanlarda, TV ekranlarında kapışmanın şiddeti artıyor. Her şeyden evvel bu referandum partiler arası bir oylama değil, ülkemizin geleceğini etkileyecek önemli bir karar vermedir. Bir önceki yazımda referandum hakkındaki görüşümü aktarmış, neden “HAYIR” deyişimi açıklamıştım. Hayır’cıların haklılığı ileride anlaşılacak, umarım geç kalınmaz.

Ben bir başka sıkıntıyı dile getirmek istiyorum. Sayın Başbakanımız, meydanlarda geçen hafta CHP in geçmişine ve merhum İsmet İnönü’ye yüklendi, neredeyse bugüne kadar CHP’ye oy veren bütün halkı zan altında bıraktı. Dersim olaylarının bugün konumuzla ne alakası olduğu da ayrı bir soru işareti. Aşırı milliyetçilerin İnönü’yü sevmediği bilinir. Tartışmalar yıllarca sürmüş ve sürmeye de devam edecektir.

Bütün polemiklerin dışında bir tek şeyin altını çizmek istiyorum. İsmet İnönü, Mustafa Kemal Atatürk’ün en yakın arkadaşı idi. Kurtuluş savaşının ve 87 yıl önce Lozan antlaşmasının kahramanı idi. Lozan ile ilgili kitap okuyanlar Lozan’daki toplantıların ne kadar zor şartlar altında geçtiğini bilirler. Bazı çevrelerin Lozan’ı hezimet gibi göstermesine rağmen Lozan Antlaşması başarılıdır. O gün alınabilecek en iyi sonuç alınmıştır.

Ahmet Kuyaş, NTV Tarih dergisinin Temmuz sayısında, yazısının sonunda şöyle diyor; “ Lozan’da 24 Temmuz 1923’te imzalanan antlaşma, o dönemin koşullarında başarılı sayılması gereken bir antlaşmadır. Lozan’ın hem o dönemde hem daha sonraları epey tartışılmış olmasının kökeninde, Türkiye’nin pazarlıklardaki performansı değil, iç politika mücadeleleri bulunur” Atatürk ve arkadaşlarının, bu cumhuriyeti ne şartlarda kurduğunu, Türkiye’nin bağımsızlığını hangi şartlarda kazandığını unutmak mümkün mü? İsmet İnönü, Atatürk ile ve sonrasında bu mücadeleyi vermiş Türkiye Cumhuriyetinin önemli isimlerinden biridir.

Bu satırları niçin yazıyoruz, gelecek nesil geçmişinin o günlerde ne düşündüğünü bilsin ve kimin haklı kimin haksız olduğu görülsün. Bu gelecek tarihe, bir görevdir.