Reform, reform dedikleri üç-beş madde değişiklik...

Reform; daha iyi duruma getirmek için yapılan değişiklik, düzeltme, yeniden düzenleme, ıslahat. Türkçe sözlük böyle tarif etmiş reformu, peki reform ille de gerekli midir? 

Hareket halinde olmayan durgun suyun yosunlandığı-kokuştuğu, hareket etmeyen duran bisikletin de dengede duramayacağı gerçeği gibi dünyamızda var olan sürekli bir değişim ve gelişimden bahsetmemiz mümkündür. 

Peki dünyadaki bu gelişim ve değişime en azından ayak uydurabilmemiz veya dünyadaki varolan değişim konjonktürünü yakalayabilmemiz için bizde değişime ayak uydurmamız gerekli midir? Gereklidir diyenlerin, büyük çoğunluğu oluşturacağını düşünüyorum. Gerçi bu seferde değişimi kimlerin yapabileceği tartışması çıkması da çabası. Ben bunlara değinmek yerine gündemde varolan “Yargı Reformu” ve “Anayasa Değişiklikleri” üzerine düşünmeye sevk etmek istiyorum sizleri. 

Türkiye, bir süredir yargıda reform ve bazı anayasal değişiklikleri yapmak için referanduma gidilmesini tartışıyor. Referandum paketinde siyasi partilerin kapatılmasının zorlaştırılması da olacağı belirtiliyor. Neden olarak Yargıtay Başsavcısı’nın mevcut olan yasalar çerçevesince siyasi hayata neredeyse sınırsız müdahale yetkisinin bulunması gösteriliyor. 

Tam da bu noktada aklıma bir soru takılıyor. Acaba değişmesi gereken yasalar mı? Yoksa yasaları uygulayanlar mı? Benzer olaylar karşısında verilen farklı kararlar ve izlenen farklı yolları hepimiz görsel ve yazılı medyadan takip ediyor ve öğreniyoruz. Örnek mi? İşte yakın geçmişten sizlere bir örnek! 

Kapatılan Yeşiller Partisi Eş sözcüsü Bilge Contepe; “Partilerinin Anayasa Mahkemesi’ne 79 liralık harcamayı belgeleyemedikleri için kapatıldığını” söyledi. Contepe, Yüksek Mahkemenin CHP’den Kanaltürk’e yapılan 4 milyon 102 TL.lik ödeme konusunda ise farklı bir yol izlediğini belirterek; “Dava konusu aynıydı ama sonuç farklı oldu. Bizi kapattılar fakat CHP’ye kapatma davası bile açmadılar” dedi. 

Kapatılan partinin kurucu üyesi Ender Eren ise; “Partilerinin trajikomik bir şekilde kapatıldığını ve o gün yürürlükte olan 2820 sayılı Siyasi Partiler Yasası’nın bugünde aynı şekilde yürürlükte olduğunu” dile getirdi. 

Anayasa Hukukçusu Doç. Dr. Mustafa Şentop’ta bu durum karşısında benzer bir görüş dile getirerek; “Yeşiller Partisi ile CHP’nin benzer bir durumla karşı karşıya olduğunu fakat uygulamanın farklı bir şekilde geliştiğini” belirtti. 

Hep birlikte hatırlayalım isterseniz. Dönemin Yargıtay Başsavcısı Haluk Yardımcı’nın açtığı kapatma davasına müteakip Anayasa Mahkemesi, Yeşiller Partisi’ni 10 Şubat 1994 yılında kapatmıştı. 

Contepe, davanın açılmasını o günkü siyasi nedenlere bağlıyor. Contepe; “O dönemde termik santraller ve nükleer santraller konusunda çok aktif çalışmalar yapıyorduk. Sermaye ve hükümetin rahatsız olmasından dolayı partimiz kapatılmıştır. Kapatılma konusu siyasidir. 79 lira işin kılıfı olmuştur” ifadelerini kullandı. 

Bilge Contepe, dava açıldığında çok büyük bir şok yaşadıklarını ve asla kapatılacağına inanmadıklarını, dönemin Cumhurbaşkanı Kenan Evren’in söylemlerinin kararda etkili olduğunun altını çiziyor. 

Yukarıdaki verdiğimiz örnekte de hep birlikte gördük. Gerçekten değişime ve yenilenmeye yasalardan mı başlamalıyız, yoksa yasaları uygulayan ve erkleri temsil eden beyinlerden mi? Ben bu noktada birkaç maddelik anayasa değişikliğine hiç sıcak bakmadığımı dile getirmek istiyorum. Değişim! Evet köklü bir değişim gerekli, bu değişim bizleri yönetenlerin (atanmışların-seçilmişlerin) beyinlerinden başlaması gerekli. 

Bu sebepledir ki, bu ülkeye yakışanın; 1982 Darbe Anayasası’nın yerine yeni “Meşruiyetini Bireysel Hak ve Özgürlüklerin Korunmasını Temel Alan Demokratik Bir Anayasa” olduğuna inanıyorum. Zaten yapılacak köklü bir değişiklik sonra değişime direnen zihniyetlerde mecburen değişmek zorunda kalacaktır. 

Sağlıcakla Kalın...