Renk körü aşkın biçâre hıçkırışları !

O sana bahsettiğim köpek vardı ya
Hani şu kısa tüylü kesik kulaklı
Akşamdan kalma sabahların
Çiy düşmüş kaldırımlarında beni bekleyen
Sonra da yanımda yürüyen
İşte o
Sabahın beşinde kapıdaydı yine
Gözlerinin karasına çarptı benliğim
Ne zaman uyudun da uyandın mübarek
Karabaş'a benzetiyorum onu
Konuşuyorlar mıdır gizlice
Ne mutlu ki yaklaşıyor kış
Senden serin geceler
Ve bir başına
Haklısın severim grisini kışın
Sense mavi yazı
Özlemle beklerim hazanda
Oysa afili hüzün
Ve yalnızları kalır sokakta
Üşümez onlar
Islanmaz da
Sanki daha parlaktır gözyaşları
Coşkuyla çağlar ruha
Günaydın Mustafa Bey Amca
Ne mevsimler yaşamış derin vadili yüz
Her katında ayrı hikaye
Hayrola evlat bakıyorum yanında seninki yine
Bir bilsem kim koydu onu bekçi diye
Bilir seveni yürekleri bulmuş bekâyı sende
Düşmüş omuzlar
Yamulmuş bacaklar
Uzaklaşıyor usulca
Gel biz sana Mazlum diyelim
Ah o gözlerdeki mânâ
Saçtığı keder hasretinde sabaha
Uyanıyor şehir
Anneler de
Çocuklar nazlanıyor sıcacık yatakta
Benim annem yok
Babalar ekmek derdinde
Benim babam da yok
Hızla silinen silüetler
Kısılan sesler
Hayâl kaçkını günler
Solmuş ömürlerde
Filizi umutlar
Hüznü yırtan çığlıkları martıların
Sen rüzgârlarının mis kıldığı şehrin
Her köşesine biz kazınmış sokaklarında
Bir mevsim daha geçti sensiz

Ne yüzler gördüm seni aradığım
Ne sesler duydum sen sandığım
Ne seherlere daldım güneşe kandığım
Hiç bitmedi umudum sensin canı adadığım

aks