Ebleh sandık

Kurusun dalların, gövden kurusun,

Köklerinde ebleh kurtlar yürüsün,

Dergahında Melami’ler sürünsün,

Sana geldim, tanımadın!

Ben, beni dilimden söküp attım.

Seni seven köle idim, kul oldum.

Dağların erişilmezlerinde, yol oldum,

Ayaklarınla ezdin, tanımadın!

Mervanın şeytanı, bülbüle gül göründü,

Nefse mahkum olmuş yürek, ahh…

Kul olduğum sevgi değil, gam imiş,

Yol benim, ayak benim, gam benim…