Renkler - 2

Güneş uyandı gökyüzünde, yusyuvarlak.

Selam ışınlarını yolladı yeryüzüne, parıl parıl parlayarak.

Ancak kimse fark etmedi ılık selamını.

Güneş buna çok üzüldü.

Gözyaşları damla damla süzüldü.

Sadece küçük bir kız fark etti sessiz gözyaşlarını.

Güneş anında neşelendi.

Gözyaşlarını renklendirdi.

Eşsiz bir gökkuşağıyla selamladı küçük kızı.

*

Küçük kız çok heyecanlandı.

Yedi renkli gökkuşağı onun olmalıydı.

Gökkuşağını yakalamaktı tek isteği.

Ne var ki, gökkuşağının isteği oyun oynamaktı.

Renklerini keyifle dağıttı.

Küçük kız şaşkınlıkla renklerin peşine düştü.

*

Kırmızı hemen sokaklara daldı.

Al al oldu sokaklar o geçerken.

Kırmızı çok hızlıydı.

Küçük kız kırmızının hızına yetişemedi.

*

Turuncu hızlı değildi.

Yavaş yavaş, salına salına çatılara indi.

Fakat çatılar çok yüksekteydi.

Küçük kız turuncudan vazgeçti.

*

Sarı utangaçtı. Saklanmayı severdi.

Kaldırım taşlarının arasına, merdiven altlarına saklandı.

Saklanmakta çok ustaydı sarı.

Küçük kız sarıyı bir türlü bulamadı.

*

Yeşil saklanmaktan nefret ederdi.

Meydanlara attı kendini.

Meydanlar çok kalabalıktı.

Küçük kız kalabalık içinde yeşili kaybetti.

*

Turkuaz suya hasret kalmıştı.

Sulara karıştı, dalgalarla yarıştı.

Küçük kızın dalgalarla yarışmaya gücü yetmedi.

*

Mavi özgürlüğüne düşkündü.

Yeryüzüne inmedi bile.

Küçük kız maviyi umutsuzca uzaktan seyretti.

*

Mor içlerinde en oyuncu olanıydı.

Küçük kızın ayaklarına dolandı.

Ayaklarını oynatınca başına dolandı.

Başını tutunca beline dolandı.

Belini bükünce ellerine dolandı.

Küçük kız hareket edemez olunca birden kayboldu.

*

Küçük kız ağlamaya başladı.

Gökkuşağını yakalamak imkânsızdı.

Güneş dayanamadı gözyaşlarına.

Onları gökkuşağına boyadı sihirli ışınlarıyla.