Renkler konuşur mu?

Bütün renkler kör, görmeyenler için. Görenler için renkler canlı mı? Canım hatırı için söyleyin canlı mı? Bütün o pastel renkler heyecanlı mı?

Renklerin heyecanını hissetmeyen bir yüreğe yürek demem. Gören gözlere konuşur renkler, işiten yüreklere seslenir.

“Hişt hişt ben buradayım der mesela yeşil.” Bunun üzerine alınan sarı, “Hadi be oradan der, ben sarıyım güneşin rengiyim, başak rengiyim, doğuş rengiyim. Öte yandan atılır mavi, “Ben gökyüzüyüm” Pembe de yerinde duramaz artık “Ben der mutluluğun rengiyim. Tozpembeyim.”

İşte bütün renkler böyle konuşur, renklerin konuşması insana sorulur.

Kimi yürekler sağırdır. Ne işitir ne duyar. Dünyaya kapatmıştır kendini.

Kimi yürekler duyar işitir heyecanlanır, heyecanı hep içinde kalır. Paylaşmak için dökünce söze.

Şaşkınlıkla karşılanır. Muzip bakışlar yaralar yüreğini.

Nasıl derler?

Siz renklerimi işitiyorsunuz?

İyi ama renkler…

Canım hatırı için tek söz daha söylemeyin der içinden. Ama artık çok geçtir. Laf cambazlarının eline düşmüştür bir kere. Bu fırsatı kaçırmak isterler mi? Hayvanat bahçesindeki maymuna fıstık atar gibi laf atmaya başlarlar.

Sanki sinir terazisine kurşun gibi laf bindirip obez etmektir niyetleri. Bir yerden yakalamışlardır ya.

Bedava düşünce ırmağının suları çağlayıp durur artık.

İyi de nereye kadar?

Sinir terazisinin ibresi sınıra vurana dek.

Bütün renkler konuşur mu? Evet konuşur, anlayan yürekler için. Anlamayanlar için hayat zaten renksizdir.