Renkli mandallarla astım şiirleri

Renkli mandallarla astım şiirleri / İstanbul uyurken sessizce..

Saat 21.30. Bu akşam şiire yolculuğa çıktım erkenden. Saat bile şiire odaklanmış sanki. Bir kaç şairin karşılaşmasını izledim sessizce. İstanbul suskun, İstanbul'da gece şiire gebe. Ve sonra "Saat yirmibir yoksun" diye başlayan bir dize düştü avuçlarıma. "Ben bütün aşklarımı sen de temize çektim"derkenkarşıdan şair.

"Bir söz söyleyecektim sana söyleyemedim" diye ünledi sesi derinden.
"Kendime trenlerden ayrılık aldım / bak ay karışıyor alnıma" dedi öteki şair.
"Durdu önümde yataklı vagonun pencerelerinden biri / perdesi aralıktı" dedi birden karşıdan şair.

Sonra "Deniz kokulu taşlar döşenmişti yollara / ben bile bilmiyorum nerde ayrıldık" dedi usulca.
"Vakit hızla ilerliyordu yaklaşıyorduk gece yarılarına" diye devam etti karşıdaki.

Bir ayrılık hikayesine doğru ilerledi zaman. Şair "Artık söz sarhoş edemiyor beni/ne başkasınınki, ne kendiminki" derken, "Ardından mırıldandığım şiir / Şimdi başkalarının dudaklarında göçebe" diye ses verdi.

" tadını çıkara çıkara, yudum yudum / kederleniyorum." dedi birinci şair.
"kolay değil ödenmiş hayatın katili olmak / kör eder hançerini içimin gücü / ölümü göze alan yaşamasını da bilir" diyen şairle noktalandı cümle.

Vakit geçti. Şiirler geçiyordu İstanbul sokaklarında. Bir rüzgar esiyordu, yağmur sonrası uyku mahmurluğunu bozuyordu şehrin. Yaprakların hışırtısı duyuluyordu açık penceremden...

Not : Dizelerin çoğunluğu (N.Hikmet-M.Mungan)