Revolutionary Road "Hayallerin Peşinde "

Hayatın ta içinden kopup gelmiş olmalı , hangi deneyimler ve hangi hüzünler neden olmuş diye düşünmekten kendimi alamıyorum bu filmin adapte edildiği romanın yazılmasına.
Kadın ve erkek ....
Komşular ve iş arkadaşları ...
Ve birde malum sokağın delisi.....

REVOLUTIONARY ROAD ( Hayallerin Peşinde) Richard Yates 'in 1961 yılında yayınlanan romanından uyarlanan bir Sam Mendes filmi...

Başrollerinde Kate Winslet ve Leonardo DiCaprio 'nun muhteşem performanslarını sergiledikleri 2008 yapımı bu filmi henüz izledim.

Benjamin Button 'dan sonra yine hayatın anlamını konu alan ve biraz daha çok da ilişkilerde ki rolleri sorgulayan bir film ama Button kadar da etkileyici aynı zamanda.

Çok kısa bir süre önce Benjamin Button 'un o iyimser ve cesur felsefesi ile sarmalanmışken ve henüz etkisinden kurtulamamışken izledim bu filmi. Beni üzdüğünü söyleyebilirim konunun , etkileyici sözü yetersiz kalıyor belki
" vurucu" demek daha doğru olacak filmin konusu için . Film boyunca empati kurmaya çalışıyorsunuz kadın ve erkekle bir onu bir diğerini haklı buluyorsunuz yaşadıkları evlilik açmazında .

Kendi hayatınızı sorgulamaya başlıyorsunuz tam aynı sıralarda birde ...

Alışkanlıklar...
Alışkanlıklarımızdan vazgeçememizin verdiği umutsuz korku ...yeni başlangıçlar yapmamıza ket vuran ...

Milyarlarca defa kapısnıı çarpıp çıkıp gitmek istediğiniz ama gidemediğiniz bir ev , beraber yaşamak zorunda kaldığınız insana duyduğunuz kah nefret kah sevgi var bu filmin içinde. Ve çaresizlik ancak bir kadının iliklerine dek hissedeceği çaresizlik...
" Kapana kısılmışlık" duygusu evlilik hayatındaki...

Ve alınan kararlar geri dönüşü olmayan . Ve sonuçları ve kayıplar.....

Kürtajın yasak olduğu ve yüzlerce kadının bu yasak yüzünden hayatlarını kaybettiği bir dönem Amerikasında geçiyor film.
1950' li yıllar da sakin bir banliyö atmosferinde yaşanan dramlar Kate ve Leonardo 'nun seçkin oyunculuğuyla ete kemiğe bürünüp bu güne taşıyor sizi.

İlişkilerde pek bir şey değişmemiş olsada en azından teknoloji ilerledi çağımızda ve sanırım biraz daha şanslıyız o dönem kadınlarından eğer içimizde kapıyı çarpıp çıkmak cesaretini bulabiliyorsak yenik düştüğümüz mücadelenin sonunda.....


Filmi sanırım tekrar seyretmem lazım ve mümkünse okumak lazım romanını da ....


Yazımı filmden beni etkileyen bir diyalogla sona erdirmek istiyorum ;

"Ümitsiz boşluk hissi . Güzel söyledin ! Zira bir çok insan boşluğun farkında ama ümitsizliği görebilmek ciddi cesaret ister !!! "