Reyting, para ve spor yazarları

Ülkemizde tek televizyon kanalı olduğu seksenli yılların başında, ne reyting kaygısı, ne de para için ahkam kesen spor yazarları vardı. İki elin parmak sayısını geçmeyen gazeteler ve gazetelerin seviyeli ve mütavazi yazılar yazan spor yazarları vardı.

Ne zaman ki özel televizyonlar çoğalmaya başladı; reyting ve para kaygısı ön plana çıktı. Spor yazarları ve kendini spor yazarı sanan herkes ekranlarda boy göstermeye başladı. Hafta sonları hemen hangi kanalı açsanız, bu iki kavram için insanlara hakarete varan sözler sarfedenimi ararsınız, saç kazıtan, bıyık kestirenimi ararsınız, dansöz kıyafeti giyeni mi ararsınız, ya da mayo giyeni mi ararsınız, bilinçli olarak kendi aralarında kavga çıkaranı mı ararsınız, egolarını tatmin etmek için bağırıp çağıranı mı ararsınız hepsi orada. Bunları gördükçe hem ayıplıyorum, hemde üzülüyorum. Üzülüyorum, çünkü çoğunu spor dünyasından ve yıllarca köşe yazılarından takip ettiğim için düşüncelerinin ve kişiliklerinin bu olmadıklarını bildiğim için üzülüyorum. Ama malesef ki ekran karşısında, yılların spor yazarlarının reyting ve para uğruna, kendi çizgilerinin dışına çıkmasını, duygu ve düşüncelerinden hatta kişiliğinden ödün vermek pahasına bu kadar küçülmesini, hatta çukurlaşmasını doğru bulmuyorum.

Sözüm meclisten dışarı. Bu yazıyı da hiçbir kişi veya kurumu hedef alarak yazmadım. Genel olarak ekran kirliliğinden, seviyesizlikten, saygısızlıktan rahatsız olan ben ve benim gibi spor seyircilerinin sesi olurum diye yazıyorum. Yazımdan rahatsız olanlar olabilir. Elbetteki bir neden gütmeden gerçekleri yorumlayan, kişiliğini ve saygınlığını kaybetmeyip, insanları rencide etmeden işini laikiyle yapan spor yazarlarına da her zaman saygım ve sevgim var. Zaten sözlerim onlara degil, sözlerim yarası olanlara.