Ruhuma dokun ve öyle git...

Hayatıma aniden girişinle, sevgiyi tekrar tattırdın bana... Unuttuğum o aşk kıvılcımlarını yüreğimde yeniden hissettim... Senin aşkıma layık olduğunu biliyordum. Çünkü seni her geçen gün daha çok seviyordum... Kendi sonumu düşünmeden yeniden bir maceraya atılıyordum. Yeminimi bozuyordum ve kalbimi tüm saflığım ile sana açıyordum. Çünkü biliyordum ki sen beni kıramazdın. Kıyamazdın...

Aslında biliyorum ki çok acı çekeceğim o kocaman kalbinde... Gitmekte istemeyeceğim sen beni kovsan bile... Ah nasıl içim acıyor ayrılmışız gibi... Gözlerim hiç durmuyor, kendimi durduramıyorum.

Sana aşık olmayı engellemeyi çok isterdim. O zaman acı çekmeyecek, seni hatırlamayacaktım bile... Şimdi bile nasıl acıyor yüreğim... Hançer batırıyorlar sanki... Senin, benim seni sevdiğim kadar sevebileceğini sanmıyorum. Çünkü ben senin kadar aşkı, sevgiyi hak etmiyorum... Seni kınıyorum sanma, aksine her geçen gün seni öğrendikçe, tanıdıkça sana daha çok bağlanıyorum. Düşüyorum sanki dipsiz bir kuyuya... Ama uçmak hissi kadar güzel, fakat yere düşeceğimi bilmek ürpertici... Düşüyorum ve korkuyorum ama haz duyuyorum... Öyle bir çelişki içinden çıkamıyorum...

Ama son bir kez daha atılacağım bu maceraya... Belki bu bir efsane olur hayatımda. Eğer sende çekip gideceksen tam sana bağlanmamışken git... Git ki göz yaşlarım erken dinsin ve acım başlamadan bitsin. "Aşk kötü bir hastalık" diyorsun ya hani... Sanırım gerçekten en güzel ama en kötü hastalık.. Bu hastalığın getirdiği sorunları sen çözeceksin... Yaranı kendin saracaksın... O olmadan... "O"nun olmaması ne demek ben çok iyi biliyorum. Acısından kurtulmak isteyen bir kangrenin bileğini kesmesi gibi bir şey... O elinin kıymetini varken bilmez, ama varlığını gözüne gözüne sokunca kişinin... İster istemez kurtulmak istiyorsun o acıdan... Kesip atıyorsun kurtuluyorsun ama eksikliğini, boşluğunu dolduramıyorsun... Derdini anlatsan anlamıyorlar, anlatmasan yüreğin kan ağlıyor... Gururun aşkınla çakışıyor, ikisi arasında kalıyorsun. Tek bir kurşunla kurtulabiliyorsun ama bu seferde geride kalanlar durduruyor seni. Onlardan ayrılma fikri daha bir korkutucu geliyor sana...

Ellerimi tutmaktan, beni sevmekten, gözlerime bakmaktan vazgeçme...

Vazgeçme ki acıların karanlık ormanlarında kaybolmayayım... Daha çok yaşayacağımız şeyler var seninle... Başlamadan biterse bir kalp daha kırılır gider yer yüzünde... Ben asla vazgeçmeyeceğim senden. Çünkü uzun zamandır seni aramaktaydım... Benden bu kadar kolay kurtulamazsın... Ama illede gideceksen son kez gözlerime bak, ruhuma dokun ve öyle git...