Rüyalarda buluşuruz

Rüyalarımız Bizimle Konuşuyor.

"Biz her insanın kaderini ;Kendi çabasına bağlı kıldık..."

İsra 13

8 saniye

Fragmanı izler izlemez bu filmi izlemeliyim dedim. Topladım ev ahalisini hadi filme gidiyoruz dedim.

Kafamda sorularla tedirgin bir halde filmi izlemeye koyulduk.

Rüyalar mı gerçek yoksa yaşadığımız hayat mı? Hepimiz aklımız ermeye başladığı andan itibaren bunu sormuşuzdur.

Ben yaşamım boyunca çok sordum. Küçük oğlum da gece gördüğü rüyasını gün içinde okulda birebir yaşayınca bu filme bende geliyorum dedi. Sorularımıza cevap bulabildik mi? Henüz bilmiyoruz ancak bildiğimiz tek şey filimin etkisinde kaldığımızdı.

Esra ‘nın hayatı hepimizin hayatından kesitler sunuyor. Esra’nın yaşadıklarını, var olma, birey olma mücadelesini hangimiz yaşamadık?

Kendi gerçekliğinden uzaklaşmaya başladığında içeriden biri seni uyarmaya ve sıkıştırmaya başlıyor.

Hayatın ve hayatındakiler seni zorla olmadığın ve olmak istemediğin kalıba seni sokmaya çalıştıkça nefes alamadığını fark ettiğinde sana ya uyumsuz ya da deli damgası vuruluyor.

Şımarıklık ve edepsizlikle suçlanıyorsun.

İlk ayrılığı ve acıyı yaşadığımda,13 yaşımdaydım Çok sevdiğim ve her anımızı beraber geçirdiğimiz insan yurtdışına eğitime gidiyordu ve artık bir dönem sona eriyordu.

Söylediği cümle bugün bile sesinin tınısıyla aklımda.

“ Seni sana emanet ediyorum”

Arkadaşımdı, dostumdu, abimdi o küçük dünyamda güvendiğim her şeyimdi.

Belki de hep o yüzdendi sonraki senelerde kimseye minnet etmeden, eyvallah etmeden yaşadım durdum.

Ben kendime emanettim.

Babam hiçbir zaman bir erkeğe emanet etmedi beni. Tek nasihati” beni utandıracak bir şey yapman değil, geriye dönüp baktığında kendini utandıracak bir şey yapmamış olman önemli “derdi.

Yani kimsenin hayatından çalma, yalan söyleme, kimseye yük olma. Bu dünyada kendinden başka kimsen yok.

Hayatımız seçimlerimizle oluşuyor. Önemli olanın hata yapmak değil hatalarından dersler çıkarta bilmek olduğunu öğreniyorsun.

Söylenmeyeni söylemek cesaret işidir. Devrim önce kendi içimizde başlar. Ve değişmeyen tek şey ise değişimin kendisidir.

Bizler tesadüfen dünyaya gönderilmiş değiliz. İyi bir kul olalım, iyi bir anne- baba olalım, evlat olalım diye de gönderilmedik. Bunlar sadece amaca giden araçlar ama algılarımızla oynandığı için sanki amacımız buymuş gibi yaşamaya başladığımızda bizi yaratan bizimle rüyalar vasıtasıyla konuşuyor.

İyi olabilmek için iyi niyetle kendimizden verdiğimiz her şey zamanla bizi eksiltmeye başladığında içimizde ki biz dur diyor. Dur!

Kendine ne kadar iyisin? Kendini ne kadar seviyor ve değer veriyorsun?

Kendini seviyor ve önemsiyorsan bu senin sözlerine, davranışlarına yansıyor. Ve konuştuğun, dokunduğun herkese bunu veriyorsun.

Özün ve sözün bir oluyor. Sözlerinle davranışların bir oluyor.

Kendinle kavga etmeye başladığında anla ki yanlış ve ters giden bir şeyler var. Rüyaların seninle konuşuyor, seni uyarıyor. Hayatını değiş diyor, bakış açını değiş diyor. Hayatında seni kendinle küstüren insanlardan uzaklaş diyor.

Kalbin seninle rüyalar aracılığıyla konuşuyor.

Zihnini sustur ve kalbini dinle!

Resim yapmak istiyorsan resim yap. Mühendis olmak istiyorsan ol. Ancak kendin istediğin için ne olmak istiyorsan onu ol!

Dünyaya İnsan olabilmek için gönderildik. İnsan elbisesi içinde ne kadar insanız?

Koşullu sevgilerimizle, çıkarcı ilişkilerimizle sahte tebessümlerimizle insan elbisemizi süslüyoruz.

Eşimizi, sevgilimizi, arkadaşlarımızı, dostlarımızı, evlatlarımızı ve ailemizi sürekli manipüle ediyoruz.

8 saniyelik bir yaşam da kendimiz olmayı beceremiyoruz.

Ben rüyalarımda benimle konuşan adamı henüz bulamadım. Belki de hiç bulamayacağım.

Ancak biliyorum ki bu dünyada yalnız değilim. Her zaman yol gösterecek ve yardıma koşacak bir rehberim var.

Ve filmden çıkarken “ Kendimi af ediyorum” diyerek çıktım.

Kendi duygu ve düşüncelerimi yok sayıp, Kendi gerçekliğimden uzaklaştığım için, kendime eziyet ettiğim için, ben kendimi af etmeyi seçtim.

Af ediyorum demekle af edilmediğini de biliyorum. Zaman içinde ve zamanı geldiğinde niyetin oluyor.

hercaideniz