Rüzgar olsam, mavi olsam, deniz olsam

Karmakarışıktı kafam, dünle ilgili yazmadım hiç, bugün; bilebildiğim, yarından bi-haberim.

Dün neler olmuştu, hatırlamak istemeyeşimdendir belki de… Yaşanacak güzel günlerin vaadiyle bugündeyim.

Çekip gitmek gelir, kimi zaman aklıma, bırakıp bünyeyi terasta, uçmak; Hazerfan gibi, düşeceğimi bilmesem ya da denize düşecek olsam.

Yumuşacıktır gökyüzü, eminim, o kar gibi beyaz bulutlar kirlenmez mi hiç ! … Meleklerin işi gücü mü yoktur, yoksa; her sabah, biz görmeden temizler bulutları, ellerinde kovalarla ...

Bilinmez ama her daim beyaz bulutlar göz kırpar bana. Bir gel deseler, gider bu can… Bir gel demeleri gerek bana..

Bir kayık olsam derim kimi zaman, bulutlardan kesince ümidi…

Açılsam derin denizlere, kayıp kıtalarda yerleşsem… Mavi olsam, yeşil olsam…

Dans etsem rüzgarla… Gökyüzünde parlayan yıldızlara göz kırpsam, denizin üstünde dalgalarla sohbette…

Rüzgarla anlaşıp, ara sıra boğaza geri dönsem, gidesim geldiğinden değildi işte aklıma düştü okyanus deyip, önce gönlünü olsam şehr-i İstanbul’un…

Hani, Dolmabahçe'de, denize sıfır bir masada çay içenleri ıslatsam "rüzgar &ben &deniz " elele verip, muziplik olsun diye bir yaz akşamı….

Bir martıyla dertleşsem, bir vapurun peşinde… "Zor be kardeşim! Sabah- akşam simit atacaklar mı? diye dolanmak güvertede, akşamları atılan havai fişekler de tuz biber yüreğime, çıkacak yerinden dese…"

Hepimiz adına utansam !!!... Rüzgar alsa beni, yeniden kaybolsam kayıp kıtalarda…

Annem haber bekler mi benden, ya babam ?!... İyi bir şans, bu desem!... bir yağmur damlasında konunca yanaklarına… Tatsız tuzsuz yağmur suyunda, bilirler mi beni…

Şans desem buna… İyi şans !...

Kaybolsam semada… Bir hoş seda kalsam….

Bir derviş olsam…

Dönsem döndüğü kadar dünya.

Jülide ÖNCEL 29/07/2007