Sabır acıdır fakat meyvesi tatlıdır

Belki siz de görmüşsünüzdür.
Ben yollarda çok rastladım.
Hani çeşmelerin başında bir yazı vardır; “Şu çeşmenin haline bak içecek tası yok. Kırma kimsenin kalbini yapacak ustası yok”
Her yeni eskir, her eski kaybolur gider. Yerine yenileri gelir. Her kırılan yapılır. Her yiten bulunur. Hatta daha iyisi de yapılabilir.
Fakat eskiyen eskitilen hatta kırılan kalbin yerine yenisi yapılamaz.
Nedendir bilinmez biz camları kıranlarla kalpleri kıranları birbirine karıştıyoruz. Dahası camları kıranları görüyoruz da kalpleri kıranları görmezden geliyoruz.
Camsız evde oturulur da kalpsiz bir bedende hayat olmaz. Okyanusun kalpleri de sulardır. Su bir çekilirse bütün gemiler karaya oturur.
İnsanda kalbini merhametten, sevgiden, aşktan mahrum bırakırsa tüm değerler manasını yitirir. O beden o andan itibaren et ve kemikten ibaret kalır.

***
“Adam yeni kamyonuna bakmak için evinden çıktığında, üç yasındaki oğlunun gayet mutlu bir biçimde elindeki çekiçle kamyonunun kaportasını mahvettiğini görmüş. Hemen oğlunun yanına koşmuş ve çocuğun eline çekiçle vurmaya başlamış. Biraz sakinleşince oğlunu hemen hastaneye götürmüs. Doktor, çocuğun kırılan kemiklerini kurtarmaya çalıştıysa da elinden bir şey gelmemiş ve çocuğun iki elinin parmaklarını kesmek zorunda kalmış. Çocuk ameliyattan çıkıp gözlerini açtığında, bandajlı ellerini fark etmiş ve gayet masum bir ifadeyle,
"Babacigim, kamyonuna zarar verdiğim için çok üzgünüm." demiş ve sonra babasına su soruyu sormuş:
"Parmaklarım ne zaman yeniden çıkacak?" Babası eve dönmüş
ve hayatına son vermiş”

***

Birisi sizin istemediğiniz bir şeyi kırdığında lütfen bu öyküyü hatırlayın. Hemen karar vermeyin. Onun kırdığı ile sizin kırdığınız şey aynı olmayabilir.
Hatta sizin kıracağınız şey daha tehlikeli olabilir.
Büyükler konuşunca anlamlı konuşurlar. Ne demişlerdi bir daha hatırlayalım isterseniz: “Sabır acıdır fakat meyvesi tatlıdır” Siz her dalı kırılan ağacı gövdesinden kesip atarsanız bir daha meyve yüzü göremezsiniz.