Sabır Dilemeye Haddim Var mı?

Hayat tüm hengamesiyle akıp giderken, acıyla burun buruna değilken farkedemediğimiz bitişler, başımıza gelse ne yaparız bilemediğimiz hatta aklımıza düşse çıldırır gibi olduğumuz yaşanmışlıklar var.

Biz yaşam arsızlığı yapıp sevdiklerimizin kalbini kırmaktan çekinmezken, bu onu son görüşüm olabilir diye aklımızdan bile geçirmezken, sevgimizi saklarken, kendimizi bir halt zannedip hakkında atıp tuttuğumuz yaşanmamışlıklar var.

O aşık olduğumuz, derdinden başımızı duvarlara vurduğumuz adam/kadın, hayatımızın merkezine koyduğumuz sınavlarımız, mesleğimiz, kariyerimiz var ya işte tüm bunların yanında solda sıfır kalacağı, hiç bir anlam ifade edemeyeceği, farkında olmasak da en değerli varlığımız, dimdik durmaktan yorulup yerlerde sürünürken bizi ayağa kaldıran, silkeleyen ve bunu karşılıksız, yürekten yapan ailemiz var.

Şimdi onlardan birini kaybettiğimi düşünüyorum da aklım benden gidiyor, canım yanmıyor çünkü acının ta kendisi oluyorum o an. Acıya dert anlatılır mı, acı teselli edilir mi? Ne kadar yoklasam yüreğimi zamandan başka çare bulabilir miyim bunu yaşamışlara verebilmek için, bilmiyorum. Sabır dilemeye dahi haddim var mı karar veremiyorum.