Şaka!..

Bir an bile olsa herşeyi unutup, tüm olumsuzluklardan uzaklaşarak keyiflenmeye ne dersiniz?

Nisan 1 bu gün, şaka günü,  mesela ben son yıllarda gerek kendi yaşadığım gerek topluca yaşadığımız acıların, ölümlerin, zulümlerin, hapislerin, şiddete maruz kalan kadınların, çocukların, devletimiz ve yöneticilerimize yönelik güven  kaybımızın gerçekten yaşanmamış da bu güne saklanmış bir şaka olabilmesini çok isterdim.

Şaka deyince yıllar önce yaşadığımız  gözyaşlarımızdan ne büyük keyif aldığımız, kahkahalardan karınlarımızı ovuşturduğumuz, karşılığında daha etkili şakalar yapabilmek  için ne büyük çabalar harcadığımız komşularımla yaşadığımız şakalar geldi. Biri şöyleydi;  O tarihte eşim makina bakımcısı olarak  çalışıyordu ve hangi saatte olursa olsun fabrikada bir arıza olunca eve gelip alırlardı. (ne evlerde telefon ne de araba herkeste yoktu). Komşularımız da bilirdi bu durumu, " sabah saat beş civarı kapı zili çaldı. Eşim telaşla koştu kapıya ben de ardından, gelen çok sevdiğimiz bir ablamız "Hayrettin çabuk seni çağırıyorlar."  balkona çıkmıştım bir araba geldi durdu. İçinden biri indi seni sordu. Ben de hemen çağırabileceğimi söyledim de o yüzden geldim dedi. " Nerede?" dedi eşim, "Aşağıda kapıda seni bekliyor." dedi ve gitti. Hemen giyindi yine arıza galiba diyerek söylene söylene   giriş kapısını yukarıdan göremediğimiz için koşarak aşağı indi. Meğer komşu da hemen ön cephede olan evinin balkonuna koşmuş ve izliyormuş eşimi, sağa sola bakınarak araba ve içinde olabileceğini düşündüğü arkadaşını ararken yukardan sesleniyor. "Haaayriii nisan biiir" diye ve kaçıyor içeri, çok uzun süre "Ay kimbilir bana ne yapar. Vallahi bu altta kalmaz!" diye korkuyla yaşadı. Sürekli bana soruyor "Ne olur beni uyar!" diye, Nur içinde yat sevgili Şermin ablacığım!..

Yüzünüzden gülümseme, hayatınızdan şakalar da şaka yapanlarınız da eksilmesin dilerim.