Salkım söğüt

Ve salkım söğüdün gölgesinde,

Düş kurmaya alışkın gözlerim...

Bir duvar resmiydim çok yıllar önce,

Siyah bir avcı elinde gergin bir yay,

Sapladığı ok böğrümde kaldı...

Kanımın üstünden çok yıllar geçti...

Bu mağaranın soğuk duvarlarında şimdi,

İlk yazla milyonca kelebek uçar...

Hepsinin kanadında vardır bir tozum...

Gün,

Güneş...

Karıncalar bile ağustos böceği bu gün,

Söğüdün gölgesinde...

Tahammülsüz tahammüllere

Dini bayram.

El öpmeye geldiler...

Berhüdar olunuz,

Sizsiniz beni adam eden...

Depreşti küçük bir çay.

Ve söğütten küçük bir dal,

İçi oyuk,

Dilsiz kaval.

Söyler ağıt,

Gömü gömü...

Her seher pepuk kuşu,

Arar durur oğul deyu...

Yusuuuufçuk yusuf...

Salkım söğüt gölgesinde.

Ama şimdi öğlen.

Gün güneş şimdi.

Karası yok mor dağların başının,

Döner elbet gelir bir gün...

Çal şimdi...

Silifke'nin yoğurdu...

Kaşık kaşık oynasın kızlar,

Yanakları al...

Nemrud'un gözü yolda başları,

Hattuşaş'ın yerle yeksan taşları...

Sığmaz şimdi gölgesine söğüdün,

Yerim dar...

Bilirim de oynayamam...

Bilirim de ağlayamam...

Bilirim de deniz kabuğunu kulağımda,

Duyarım uzak denizlerin dalgalarını...

Yelken yelken...

Ada ada...

Koy koy...

Hangi kefesine koysam seni kalbimin,

Hüzzam bir şarkı ağlıyor...

''Böylemi esecekti son günümde bu rüzgar...''

Kanadı değiyor bir martının denize,

Çığlığına üşüşüyor tüm dalgalar...

Bir avuç kum kadar çokçayım bu gün.

Kalayım gölgende kuruyana kadar.

Akarım nasılsa usul usul,

Yele ver sen beni...

Arkamdan şarkı söyle...

''Bütün kuşlar vefasız mevsim artık sonbahar...''

Beni beyaz,

Beni mavi,

Beni dal,

Beni sal...

Rüzgarlara...

Pepuk kuşu...

Pepuk kuşu...