Samanyolu...

Ağaçların arasına tekrar geri döndüm. Tamam yine de orman değil ama en azından ağaçlık ve güneş doğduğunda kuş seslerini yine duyuyorum.  Kuşların sabahleyin güneşe söyledikleri aşk mısralarını bazen anlar gibi oluyorum...

“Allah’ım ne olur arabam o çocuğun üzerine gitmesin! Bir-iki-üç-dört-5-6...13”

-Hayır, çocuğa vurdum!

Hayatta her şeyi öğrenmek için bir bedel ödenir.:

“Allah’ım bugüne kadar öyle önemli bir günahım yok ama niçin bu şansızlığı bana verdin?”

“Borç batağındayım; çocuğu ameliyat ettirmek için bir sürü paraya ihtiyacım var!”

-Kim miş?

“İsmi Hasan, Manisa Çocuk Esirgeme Kurumundan kaçmış. Uyuşturucu bağımlısı.”

-Halen yüzünü hatırlıyor musun?

“Evet, yıllar sonra belki de ilk kez, bu sabah onun yüzünü hatırladım. Çelimsiz, boysuz, kuru-kuraya bir görünümü vardı. Yaşı 18 olmasına rağmen, 15’inde gösteriyordu. Türkçesi çok zayıftı. Kelimeleri ağzı kapalı konuşuyordu.”

-Onu kaç kez gördün?

“İlk 15 gün her gün sonrasında –bir gün gittiğimde herkese küfrediyordu- o günden sonra hiç!”

-Niye avukat tutmadın?

“30 cm kalınlığında dosyam mevcuttu. Harcadıklarım, yaptıklarım, pişmanlıklarım, gözyaşlarım, aşkımı kaybedişim, kazık yiyişlerimin hepsi kocaman bir dosya tutuyordu. Hayatımda hep kendimi yalnız hissetmeme rağmen, hiç o kadar çaresiz hissetmemiştim. Ama her zaman ki gibi kendi işimi kendim gördüm. Hakim ve ben yüz-yüze ilk celsede çözümledik olayı. Beni affetti!”

-O zaman Hasan ne yapıyordu?

“Hasan ölmüştü...”

-Tarihini biliyor musun?

“Hayır!”

-Peki sen, sen kendini ne zaman affettin?

“Belki de hiç!”

Ben ancak ağaçların arasında nefes alabiliyorum. Askerden sonra sıkça yaptığım bir şeydir toprağın üstünde uyuya kalıp hayata uyanmak!

Dün Kızılay’dan bir mesaj geldi:

“Sayın Anıl Şakir Yiğit, bağışladığınız kan ihtiyaç sahibine ulaşmıştır. 3 kişiye hayat, doğaya ise 1 fidan armağan ettiniz... Teşekkür ederiz...”

-Bu yaptığın kaçıncı iyilik?

“Bilmiyorum ama milyonun üzerindedir...”

-Kendini hayata karşı affettirmek mi istiyorsun yoksa cennete gitmek mi?

“hayır, bu çocukluğumdan beri beni tanımlayan bir duygu; iyilik yapma duygusu! Nereden bana geçtiğini bilmiyorum. Ama meşhurdur her yerde anlatılır. Daha bebekken insan ayırmadan herkesin kucağına gidermişim ve bu yüzden bir vatandaştan uyuz bile kapmışım... ”

-Peki nasıl açıklanmalı bu durum?

“Ruhuma üflenmiş. Kanadı kırık bir kelebek olarak doğmuşum. Çocukken en çok haksızlıklara ağlardım. Hayatım boyunca haksızlıkla savaştım! Her seferinde öyle ya da böyle, onu yenmesini bildim!”

-Peki ya aşk?

“Beni kurtaracak zannetmiştim. Oysa ilk seferinde beni öldürdü. İkinci seferinde kalbimi yardı. Ve üçüncü seferine izin vermedim!”

-Bilinçli mi?

“Kesinlikle!”

-Peki neden?

“Tam bir buçuk yıldır Allah aşkına katıldım. Yüreğimi bütünleştirdim. İçindeki boşluklara yaşama aşkı pompaladım. Kendimi eskisi gibi eksik hissetmiyorum. Çocuklarımla hayata kök saldım ve mutluyum. Bana arıza veren her mikrobu hayatımdan temizledim ve sterilize oldum. O gün bugündür içeriye hiçbir kadın giremedi.”

-Niye?

“Size bir şey itiraf edeyim; bugüne kadar hiçbir zaman kendisinden mutlu bir kadınla karşılaşmadım ben!”

-Olur mu öyle şey!

“Buyurun okuyun yazdıklarını, dinleyin söylediklerini, daha da kötüsü, söylediklerin zıttı yaptıklarına şahit olun...”

-Ne demek istiyorsunuz?

“Bizler dervişiz! Bizi normal insanlarla karıştırırsan hata edersin. Biz günah şöyle dursun, günaha vesile olan her düşünceye karşıyız. Ve ben böyle bir kadınla karşılaşmadım diyorum!”

-Böyle söylediğiniz için sizi yine eleştirecekler.

“Biz her türlü eleştiriye açığız. Korkumuz yoktur.”

-Hayatta sizi en çok korkutan şey nedir?

“Öyle bir şey yok!”

-Gerçekten dünyevi değil misiniz?

“Kimseye yalan borcum yok! Üzerimdeki t-şört on yıllık, altımdaki pijama 8 yıllık, kolumdaki saatim 14 yıllık. Bizim parayla pulla işimiz yok!”

-Ya ünlü olmak, ünlü olmak istemiyor musunuz?

“Benim ismim Anıl, beni tanışan hatırlar zaten!”

-Yani ünlüsünüz!

“Toplum gözünde mi? Tabi ki hayır!”

-O zaman ukalasınız?

“Ne demek bu şimdi?”

-Her şeyin en iyisini siz yaparmışsınız!

“Her şeyin en iyisini yapmaya çalışmak suç mu?”

-Bu topluma göre evet.

“O zaman suçluyum!”

-Toplumu takmıyorsunuz?!

“Evet, takmıyorum...”

-Niye?

“Böyle ahlaksız bir toplumun nesini takayım...”

-Anlıyorum ben...

“Neyi?”

-Siz ötekilerdensiniz.

“Evet, ben kesinlikle ötekilerdenim. Anlayışınız için teşekkürler...”

Dün gece bulunduğum yerden gökyüzüne baktığımda samanyolunu gördüm. Yıldızların arasında kendimi kaybettim. Ve gülümsedim...