Sanki başka dünyanın insanı onlar

Soğuk rüzgarların estiği, dağlarda açan, karların arasında fırlayan çiçek kardelen çiçeği.. Kendi halinde yeşermiş etrafa ben varım der gibi... İnsana ders verircesine mağdur, gururla parlıyor yemyeşil yaprakları..sarı çiçekleri...

Kardelen çiceği; soğuklara inat, karlara inat yeşeriyorsa bundan alınabilicek çok ders olmalı gibi geliyor bana..

Hayat koşullarının gerisinde kalmış ne çok kardelenlerimiz var düşünecek olursak... Tüm zorluklara rağmen azimle ayakta kalabilmek, kardelen çiçeği gibi ben varım diyebilmek, varolabilmek..

İşte okullar açıldı... dağların, ırmakların gerisinde kalmış, nice kitap, kalem, defter alamayan, soğuğa, kara rağmen saatlerce okuluna yürüyerek giden çocuklar, çocuklarımız... hepsi birer kardelen.. Buna rağmen okumaya çalışan, okutulmaya çalıştırılan evlatlarımız... Onlar ki hayata bağlanmaya çalışıyorlar, tıpkı kardelen çiçekleri gibi.. biz varız dercesine...

Ne çok kardelenler var oysa.....

Sanki başka dünyanın insanı gibi..

Sanki esas dünya biziz der gibi..

Mağdur, ürkek bakışlı...

Bir o kadar da yürekli...