Saray

Saray’dı oldu bir berhane
Sen bırak yurdunu yuvanı
Kanatlanıp bir kuş gibi havalan
Havalan, havalan ..
Hiç bilmediğin bir ile kon
Bir ele kon ki göresin,
Bir  sefilhane…

Ne oldu sana
Ne oldu Saray,
Niye birden dünyan değişti
Niye kavgan insanlarla
Niye dünyayı değiştirmek tek başına…

Ve bir uçağın kanatlarında
Ne Danimarka, ne Avusturya
Yetti sana ,
Sonra uçtun geldin Topkapı Sarayı'na
Saray’ın eşikleri
Bir mezar oldu sana..

İnsan acıyor gençliğine
Ve o Ermeni güzelliğine
Ve iki çocuğuna ,
Kocana
Annene, babana …

Ve kime isyan Saray!
Bütün dünyaya mı
Bütün dünyanın ötesinde
Mutluluk aramaya mı
Nerede, peki mutluluk?

Esrarkeşlerin ateşlerinde mi
Eroinmanların ışıklarında mı
Ne buldun o telefonlarda
Ve kime kandın, inandın
Ne sandın
Saray!

İşte koskocaman bir ay ,
Ve ay altında uzanmış yatıyor
Bir zavallı Saray…

Ay, Saray…Ay, Saray…
Ay, ay , ay…

Uluyor bütün aylar
Yıkılıyor bütün saraylar
Genç bir insan öldü
Kim duydu, kim bildi
Karanlık bir ay altında

Yatıyor Saray…
Ve bilen bilmeyen ağlıyor
Ay,ay, ay…