Saten bir çarşaftı aşkımız

Ah gece gece bu satırlar da nereden çıktı, deme.

İçimdeki çocuk kendi gözyaşının derinliğine atlayarak,

İntihar etti, bu gece…

Satenden yapılmış bir çarşaftı bizim aşkımız. Baktıkça üzerine uzanmak istediğimiz; çekici, parlak, pürüzsüz bir ten gibi. Biraz sen, biraz  ben kokan mor yastığımızda, her gece bir filmin kahramanı, en görkemli aşk sahnelerini yaşardı. Saatlerce soluk soluğa sevişirken tenimde bıraktığın her iz, bedenime çiziklerle dolu bir simetri katardı. Bana nefes nefese anlattığın kitaplarda bile bulunmazdı bizim kadar birbirini seven, iki sevgili. Biz uyurken açık bıraktığımız pencerenin uçuşturduğu tül perde, bedenimizi bir deniz dalgası gibi okşardı. Tenimiz bir örtülüp bir açılır, ürperdikçe birbirimizin en kırılgan yanlarına sarılırdık.

Sabaha karşı çaldığın kemanın sesi uyandırırdı beni. Daha güneş bile doğmamış diye önce kızardım. Sonra kemanı yere bırakıp, nota sehpasını bana doğru yaklaştırırdın. Anlardım ki sıra bana gelmiş. Yan flütümü alır, dudaklarımın altına yerleştirirdim. Ben çalarken, sen yatağa uzanıp bir sigara yakardın. Odamıza yayılan duman ve notalar eşliğinde yeniden birleşirdi bedenlerimiz. Her dokuduğumuz zerreden zevk çığlıkları taşardı.

Şimdi bir bilsen nasıl özlüyor tenini parmaklarım. Her dokunduğum ten parça parça buzlanırken; düşüncelerimin de buzlanmasını bilsen ne çok isterdim. Kitaplığımdaki tüm kitaplarda senden bir iz, bazen bir not, bazen bir kuru çiçek buluyorum. Bu daha çok acıtıyor gözlerimi. Birbirine değdikçe gözlerime oklar batırıyor kirpiklerim. Elime her aldığım kitabı çığlık çığlığa yere fırlatıyorum. Tırnaklarımla parçaladığım saten çarşafın üzerine uzanıp, mor yastığın üzerinde kendi gözyaşıma atlayarak, kendi derinliğime dalıyorum.

Not: Şimdi yüreğimin içine daldır elini ve benim içine özenle yerleştirdiğim Sen’i ,

Delercesine çıkarıp at göğüs kafesimden. Çünkü seni içimde daha fazla taşıyamayacağım…

Burcu…