Şehit çocukları

Mustafa Kemal ATATÜRK’ ün “Efendiler... Hepiniz milletvekili olabilirsiniz, bakan olabilirsiniz; hattâ cumhurbaşkanı olabilirsiniz; fakat, sanatçı olamazsınız…” diyen sözü çınladı kulaklarımda. Peki ama, ya şehit çocuklarının babası olabilmek!... Daha mı kolay acaba?...

Bir tek şehit çocuğunun babası olabilmek için vatan uğruna ölmek gerekir benim bildiğim… “ Ben tüm şehit çocuklarının babasıyım” diyebilmek için binlerce kez şehit düşmeli oysa…

Türkiye Cumhuriyeti’nde yaşayan binlerce şehit çocuğu var. Acısını en içten paylaşan anası, dedesi, ninesi emmisi, dayısı dururken siz…Siz çıkıyorsunuz karşılarına “Ben bütün şehit çocuklarının babasıyım!...” diyebiliyorsunuz… Siz hiç oğlunuzun, şehit cenazesini karşıladınız mı; tam da tezkeresine yirmidört saat kala?... Hadi itiraf edin lütfen. Sülalenizde kaç tane şehit var; üç beş isim sayıverin ne olur ki! Karınız; evlatlarınızın annesi, şehit anası olmanın gururunu yaşadı mı hiç. Oğlunun tezkeresi için hazırladığı baklavanın şerbetine kattı mı, evlat acısıyla akan göz yaşlarını? ... Ve siz tüm acınızı yüreğinize akıtıp oğlunuzun Türk Bayrağına sarılı bedenini kucaklayıp “ vatan sağ olsun “ diyebildiniz mi?… Hiç değilse bunlardan birini tatmanız gerekirdi “ tüm şehit çocuklarının babası” olabilmeniz için.

Çaresiz kalıp, size mektup yazarak eğitimini sürdürmek isteyen şehit çocuğuna, yardımcı olmanız her şeyden önce insani göreviniz olmalıydı elbette. Ama “tüm şehit çocuklarının babasıyım” diyebilmek için de en az bir defa şehit!...