Sen gitme

Ölüler, ölüler var. Bir gece vakti aralanmış kapıdan içeri giren bir rüya ve perdelerde korkusunu bırakan yalnızlıklar. Baktığımda yarı bulanık iki elin bir araya geldiğini görüyorum. Çok daha sonrasında ayrılıyorlar ve görüntü daha da kararıyor yavaş yavaş. Tekli bir koltuk, tek bir gölge, sabaha karşı yarım yamalak bir ışık, gözlerde kalmış bir yarımlılık, göz altları zaten hep onun hayaliyle dolu... Dudaklar yenmiş belli, göz yaşının tuzu acı veriyor kurumuş dudaklara, iki de söz... sen gitme...