Seni ...

Kafam karışık bu aralar. Organize olmakta zorlanıyorum. Anlayamıyorum bazen olup biteni. Nerelere gelmiş zamanım. Bilmişim oysa geldiğim yerleri, bilmişim gittiğim yolu da. Gecen gün bir yılımı daha tamamladım bu dünyada. Bir takının ne önemli olduğunu keşfettim bu yılbaşımda ve ne garip bir heyecan oldu bu anlatamam. Kelimeler ne çok anlama bürünüyormuş takılarla meğerse. Sevdim ben bu takı işini, belki küpe bile takabilirim tez zamanda kulağıma…
Kulağıma küpe olsun asla demediğim esasas demek istediklerim. Demeli oysa...

…dim
…dim
"Ne isterseniz koyun önüne pek yakışıyor ne diyeyim. "

Sevgili denizci “güzaltı” bir soruya yanıt olarak –seni- demek cesaretini koymuş yazısında. Kelimelerin basit hallerinin o tüm çarpıcılığı gibi bu gün bana çok güzel geldi bu yanıt. Ne çok ve ne çok insanı sahip kılan bir yanıt. Oysa ne basit bir kelime bir ağızda çıkıveren.

Birkaç gündür elimde sürünen kelimelerdi aşağıda art arda dizdiğim. Ben geldim, Haşim gitti, lafım yok gidişine. Ben dönmeye cesaret ettim, öylece döndüm Haşim de döner belki gün gelir. Kapıları açık bırakalım biz. İçeride kalmak gibi dışarıda kalmak da bazen yalnızlık kokutur insanı.

Ne kadar kör…
Ne kadar sağır…
Ne kadar dilsiz.

dim…

Ne çok sıcaktı elin,
Sıcaktı elin
Öylesi sıcak.

Ne çok bakar…
Ne çok dinler…
Ne çok söyler,

din…

Ne çok oldu kapılar

ın…

Ne çok oldu özlem

im…

Bir kapı sadece.
Öylece kapayı ver
dim…

Bil
…dim
…din

Bence not: Bülent Ortacgil " Yağmur" (Erkan Oğur'un perdesiz gitarına dikkat)
bir de üstüne "Her şey sevgiyle başalar" ı dinlemek gerek bu aralar.