Seni anlamak, sevdalı olmaktır

Seni anlamak, mavinin derinliklerinde kaybolmaktır. Seni anlamak; özgürlüğe kanat çırpmaktır.

“alkış yok” sesiydi utancımı yüzüme vuran. Başım eğik bekliyordum. Ve bir şiir tekrarlanıyordu dilimde. “sürüyordu elif kağnısı kara geceden geceden”…

Alkış yok diyordu öğretmenim ve biz hüznü öğreniyorduk bir sonbahar sabahında. Küçük yüreğime inat yüküm büyüktü.

Oysa hiç bitmemeliydi alkışlar sana. Avuçların içi kızarmalıydı, seninle yıkılmalıydı tabular ve ölüme inat yaşadığın her an bilinmeliydi kalplerde.

Başı al yazmalı anam ağlıyordu senin arkandan, eli kınalı nineler, kundaktaki bebek ağlıyordu. Sema ağlıyordu yürek yangınımızın üzerine.

Ve seni her 10 kasıma mahkum ederdik biz. Ve her sene on dakika anardık.

Seni anmak,

Mirasını ilelebet yaşatmaktır…

Seni anmak,

Vatan sevdalısı olmaktır.

Ve biz Türk gençliği biliriz ki, hangi imkan içinde olursak olalım,

“Muhtaç olduğumuz kudret damarlarımızdaki asil kanda mevcuttur”