Seni görüyorum, kendimde baba-şiir

Ne günlerdi, seninle yaşadığımız günler
Gündüzümüz başka, gecemiz başka
Sevincimiz başka, üzüntümüz başkaydı seninle
Bazen öfkeyle, bazense sevecen bakardın
İnişli, çıkışlı ilişkilerimizde bile
Gözlerinde, saklıydı sevgin

Hep
En iyisini isterdin bizden
Hataya, yanlışa tahammül edemezdin
Gururlu ve idealisttin
Sanatkar, öğretmen, sporcu
Hepsinden önemlisi
Babamdın, babam

Acılarınla, dertlerinle yaşadın
Yıllar yılı
Kah güldü yüreğin, sevinçten
Kah içtin derdinle, üzüntüden
Yine de vazgeçilmezdi
Hayattaki varlıkların
Çocukların ve eşin.

Büyüdüm
Baba oldum
Anladım şimdi seni
Daha iyi baba
Büyüdükçe çocuklarım, hayatta
Sevinçler, üzüntüler
Hep aynı yerde
Şimdi, bir başka dünya bana
Seni görüyorum kendimde baba

Çocuklarımın davranışları bana
Sana olan, davranışlarım sanki
Tepkilerimde, aynı sen
Seni görüyorum, kendimde baba

Anlaşılmıyor, dolaşıyor dilim bazen
Kızıyorum, yanlış gördüklerime
Yalnızlaşıyorum birden, kalabalıkta sanki
Seni görüyorum, kendimde baba

İstediklerini alamadıkça, elimde olmadan
Eziliyor içim, ağlıyorum sessizce bir köşede
Ne kadar zormuş?
Baba olmak, baba

Susuyorum
Haklı, haksız tepkilere
Kendimi tutamıyor, ağlıyorum
Hıçkırıklar, düğümleniyor boğazımda
Gözyaşlarım karışıyor, burun akıntılarına
Duygularım
Düğümleniyor yüreğimde
Seni görüyorum, kendimde baba

Korkularım, kederlerim gözlerimde
Düşündükçe seni
Seni görüyorum, kendimde
Hatam olduysa, sana karşı
Affet babam, babalığınla
Kocaman baba yüreğinle...

Cengiz ÇETİK.17.06.2007-FİNİKE