Seni hayata söverken bulacağım

Kalemlerim vardı
Kalemtraşımla usturaya
Vurduğum,
Saf salak hayallerim bir de
Öğrenciymişiz.
Bir kelamda sildiğim
Notlarım vardı
Dip dibe vurduğum
Vurgularım
Sahte not kağıtlarında.
İğrenç kahverengi sıralarda
Dizi dizi sırlanmış kısıtlı hayallerim varmış.
On üzerinden sevgiye doymuşum
Kopyalar dolusu
Yitik
Bitik
Dandirik sınavlara tabi tutulmuşum.
Bir kulağım dışarıda çalmasını beklediğim teneffüs zilinde
Ötekisi de " dön önüne " tırıvırısında.
Kafama yediğim her cetvel darbesinde
Çocukluğumdan sıyrılıp
Gıcık edebiyatçıya öykünüp
Önümde oturan ineği kine boğdum.
Öğretmenin verdiği her ev ödevinde
Babamın kıyak yardımlarında aldım soluğu
Öyle internet filan yoktu o zaman
Çat diye bulamazdık aradığımızı.
İstanbulun rutubetli kütühanelerinin önünde
Klasik öğrenci kuyruklarında kıçım donardı yağmurla karışık
Üstüm başım kırışık
Kafam da biraz karışık
İdareten öğrenci kişiliğiyle.

Biz de örğencimiyiz be !
Hayat öğrenmek istemeyene neler öğretiyor
Ders babında.
Onların aldığı ders arka sokaklarda
Arka kapıların kara deliklerinde.
Pis kırbaç kokulu kadehlerde mesela
Şeffaf ruj lekelerinde pusuya yatmış
Sadist putperest gölgelerinin
Bacak arasında. . .

Hayat öyle kolay kolay gelmez ele
Usulsüzlükten ayakkabısı patlamış
Çamurlu bir şarapçı olursun
Tuttuğun şeyin ne olduğuna bakmazsan.
Sen ne tuttun?
Dilek mi
Yoksa
Sudan çıkmış
Irzına paralel gidilmiş
Bayat bir balık mı. . .

Okuduktan sonra. . .

Sen bu şiirin anatomisini çözmeye çalışırken
Gözlerin bir anlam bulmaya çalışırken
Ben yanına gelip seni
Çoktan
Ya da hiç yoktan
H a y a t a s ö v e r k e n
B u l a c a ğ ı m.

Gökhan Cenker