Seni sevmeyi seviyorum…

Hani demiş ya şair;‘’ben senin beni sevebilme ihtimalini sevdim..’’diye.İşte senin beni sevişini seviyorum bende.Biliyorum çünkü yıllarca benim seni sevebilme ihtimalimin var olacağına inanarak büyütmüşsün içindeki tertemiz sevgini,hem de gün gelip seni sever miyim,bunu bilmeden.Hiç tüketmemişsin ümidini,yıkmamışsın hayallerini ve hep en derinden inanarak sevmişsin sen beni.

Seni sevmeyi seviyorum işte bende…

Hiç kimse,aşk sandığım hiçbir duygu,umut bağladığım hiçbir canlı,bütün saflığımı açtığım hiçbir yürek senin gibi sevmemiş beni.Hiç biri yaşatmamış gerçek sevginin yüceliğini senin kadar…Her anını keşfederken daha iyi anlıyorum senin varlığının ne muhteşem bir armağan olduğunu bana.

Sevmeyi çok seviyorum ben…

Sen,Yunus Emre’nin dizlerini hatırlatıyorsun güzel yüreğini her gördüğümde bana.Hani demiş ya mısraların da ‘’yaratılanı sev yaratandan ötürü…’’diye.İşte sen her bir canlıyı yaratan yüce varlığın ona koyduğu güzelliği görüp de sevdiğin için hepsinin ayrı bir güzelliğini vermiş yaratanda sana.Çiçeklerin renk renk güzelliği var ruhunda,güneşin sıcacık aydınlığı,yıldızların birbirinden eşsiz ışıltısı,gecenin büyüleyici güzelliği,denizim inanılmaz kokusu … her şeyin güzelliği var olmuş yaratılışında sanki.

Her şey seninle anlam buluyor,güzelleşiyor bana da senin güzel gören gözlerinle gözüküyor ve işte ben bu yüzden bile seni sevmeyi çok seviyorum…

Var olduğunu bilmeyi,herkesten çok beni önemsediğini ve özlediğini bilmeyi,beni kendin kadar sevdiğini bilmeyi,her an yüreğimi titrete bilen o sevginin yüreğinde kocaman var olduğunu bilmeyi seviyorum ben.

Gecenin karanlığında aydınlık oluşunu,kavuran ateşte serin bir rüzgar olduğunu bilmeyi ve her daim benim olduğunu,benimle olduğunu bilmeyi seviyorum.

Seni sevmeyi seviyorum ben …

Ben senin bana olan sevgini,seni ve bana böyle sevebilmenin var olduğunu gösteren ruhunu, yüreğini seviyorum.

Ben seninle seni yaşamayı,seni keşfetmeyi,seni sevmeyi seviyorum işte…